Οταν θα αρχίσουν να βελτιώνονται δείκτες, όπως αυτός της παιδικής φτώχειας, τότε η χώρα μας μπορεί να προσδοκά ότι αρχίζει να βγαίνει ουσιαστικά από την οικονομική κρίση
Και τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat επιβεβαιώνουν τη γενικότερη εκτίμηση ότι τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα της οικονομικής κρίσης, η οποία μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία οκτώ χρόνια. Περίπου τέσσερα στα δέκα παιδιά ηλικίας έως 17 ετών βρίσκονται αντιμέτωπα με το φάσμα της φτώχειας, με την Ελλάδα να κατατάσσεται στην τρίτη θέση της σχετικής θλιβερής λίστας, μετά τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Σε αυτές τις χώρες οι μισθοί που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι είναι πολύ κοντά στους αντίστοιχους μισθούς που καταβάλλονται στη χώρα μας. Κατά συνέπεια, είναι ζήτημα χρόνου τα ποσοστά των παιδιών που απειλούνται από την ακραία φτώχεια να αυξηθούν και στην Ελλάδα.
Οι κοινωνικές δομές των δήμων και οι δράσεις της εκκλησίας εντός της σχολικής κοινότητας, όπου υπάρχει η μέριμνα ώστε κανένας μαθητής να μην πηγαίνει νηστικός στο σχολείο, καλύπτουν ένα πολύ σημαντικό τομέα της καθημερινότητας των παιδιών, ωστόσο η βασική αιτία του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την οικονομική αδυναμία των γονιών τους να καλύψουν ακόμη και τις βασικές ανάγκες των παιδιών τους, δεν αντιμετωπίζεται όσα επιδόματα και αν μοιραστούν είτε υπό τη μορφή του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, είτε με τη μορφή του κοινωνικού μερίσματος.
Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Η επιδοματική πολιτική καλύπτει μόνο κάποιες πρόσκαιρες ανάγκες και δεν παρέχει στους δοκιμαζόμενους πολίτες τη δυνατότητα να ζήσουν αξιοπρεπώς. Τα παιδιά που υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες αυτής της αφόρητης κατάστασης δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται σαν νούμερα σε στατιστικές έρευνες. Οι ανάγκες τους πρέπει να τεθούν στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης, η οποία μόνο αν αντιληφθεί ότι η ανάπτυξη επιτυγχάνεται με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και όχι με τη χορήγηση επιδομάτων, θα καταφέρει να μειώσει τα θλιβερά ποσοστά της παιδικής φτώχειας.
Σε τελική ανάλυση, οι κοινωνίες που διασφαλίζουν ότι τα πλέον αδύναμα μέλη τους δεν θα τεθούν στο περιθώριο, όσο και αν διολισθαίνουν οι οικονομικοί δείκτες, μπορούν να χαρακτηριστούν πολιτισμένες. Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση και για τη δημιουργία εντυπώσεων. Όταν θα αρχίσουν να βελτιώνονται δείκτες, όπως αυτός της παιδικής φτώχειας, τότε η χώρα μας μπορεί να προσδοκά ότι αρχίζει να βγαίνει ουσιαστικά από την οικονομική κρίση. Μέχρι τότε οι κυβερνώντες ας σιωπήσουν και ας κρατούν χαμηλούς τόνους όταν αναφέρονται στις προοπτικές ανάπτυξης της Ελλάδας. Η σκληρή γλώσσα των αριθμών και οι στατιστικές μελέτες θα συνεχίσουν να τους διαψεύδουν πανηγυρικά και να τους εκθέτουν στα μάτια της κοινής γνώμης.
