Και σε τελική ανάλυση, αν υπάρχουν διεφθαρμένοι νοσοκομειακοί γιατροί ο αρμόδιος υπουργός οφείλει να πατάξει το φαινόμενο και όχι να κάνει διαπιστώσεις
Στα άκρα οδηγεί τις ήδη τεταμένες σχέσεις των νοσοκομειακών γιατρών με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, η επερχόμενη νομοθετική ρύθμιση αναφορικά στο ωράριο εργασίας των γιατρών και ειδικότερα στο πρόγραμμα εφημερίων. Στον βωμό των μνημονιακών αποφάσεων που επιβάλουν κι άλλες περικοπές στις δαπάνες για τη δημόσια υγεία, οι διοικούντες το αρμόδιο υπουργείο κάνουν άνω κάτω το ωράριο των νοσοκομειακών γιατρών, οι οποίοι στο εξής θα εργάζονται περισσότερο και θα αμείβονται λιγότερο. Έτσι, η πολιτεία, και θα είναι καλυμμένη ως προς το ενδεχόμενο επιβολής και νέων προστίμων στη χώρα μας από το Ευρωδικαστήριο για παραβίαση του ανώτατου χρόνου εργασίας των γιατρών, και θα εξοικονομήσει δαπάνες για εφημερίες, και θα περάσει στους ίδιους τους γιατρούς το μπαλάκι της ευθύνης για τις επιπλέον ώρες των εφημεριών, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την απόδοση ενός επιστήμονα, ο οποίος έχει εξαντληθεί και κρατά στα χέρια του ανθρώπινες ζωές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι με αυτή τη μεθόδευση ανοίγει ο δρόμος για μαζική φυγή νοσοκομειακών γιατρών από τη δημόσια υγεία. Δεν είναι μόνο το επίμαχο νομοσχέδιο. Η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας διά στόματος του συνήθους υπόπτου Παύλου Πολάκη έχει εξαπολύσει το τελευταίο διάστημα μια πραγματική εκστρατεία λάσπης κατά του κλάδου, ο οποίος κατηγορείται ότι χρηματίζεται σε ποσοστό 80%! Αυτό πραγματικά δεν έχει ξαναγίνει. Να μεθοδεύεται δηλαδή η ψήφιση ενός νόμου που θα ανατρέψει το ωράριο εργασίας ενός επιστημονικού κλάδου που όλοι γνωρίζουν ότι τραβά τα πάνδεινα ώστε να κρατηθεί όρθιο το δημόσιο νοσοκομείο, και την ίδια στιγμή ο συγκεκριμένος κλάδος να στοχοποιείται και να γίνεται αποδέκτης λάσπης από πολιτικά πρόσωπα που ετοιμάζονται να του δώσουν τη χαριστική βολή ως προς τις εργασιακές του συνθήκες.
Δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει αυτή η πρακτική: είτε έχουν αποφασίσει να διαλύσουν τη δημόσια υγεία και να την εκχωρήσουν στους ιδιώτες, είτε μέσω των παραπάνω μεθόδων θέλουν να επιβάλουν ένα σύστημα λειτουργίας όπου οι εναπομείναντες γιατροί θα εργάζονται σε εξαντλητικά ωράρια, θα αμείβονται λιγότερο και από πάνω θα αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις επιπλέον ώρες εργασίας και κατά συνέπεια για τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν για τους ασθενείς από ενδεχόμενα ιατρικά λάθη. Η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας διεκδικεί, πέραν του βραβείου της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας στον ευαίσθητο τομέα της δημόσιας υγείας, και το αντίστοιχο βραβείο της απαξίωσης και της προσβολής ενός ολόκληρου επιστημονικού κλάδου με αδιαμφισβήτητη προφορά. Και σε τελική ανάλυση, αν υπάρχουν διεφθαρμένοι νοσοκομειακοί γιατροί ο αρμόδιος υπουργός οφείλει να πατάξει το φαινόμενο και όχι να κάνει διαπιστώσεις, παραμονές μάλιστα της ψήφισης ενός αρνητικού για τον κλάδο νομοσχεδίου.
