Αναρωτιόμαστε αν έχουν αντιληφθεί αυτή τη μεθόδευση εκείνες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που προς το παρόν παρακολουθούν τις εξελίξεις και δεν αντιδρούν ούτε για την τιμή των όπλων
Ενώ οι συζητήσεις μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των δανειστών συνεχίζονται για το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης, ελάχιστα διαρρέουν ως προς τη δέσμευση που έχει αναλάβει η χώρα μας βάσει της συμφωνίας για το τρίτο μνημόνιο, αναφορικά στην ψήφιση του νόμου για τις απεργίες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Σύμφωνα με πληροφορίες, το κλίμα στις εν εξελίξει συζητήσεις είναι καλό και δεν αποκλείεται να κλείσει η αξιολόγηση πριν το τέλος του χρόνου – ακόμη και ως τα μέσα Δεκεμβρίου, εκτίμησε από τον Βόλο το προηγούμενο Σάββατο ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, Κωνσταντίνος Μίχαλος, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το θέμα των εργασιακών.
Συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δεν αποκλείουν να επιχειρηθεί αιφνιδιασμός από την πλευρά της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά στην ψήφιση των επίμαχων μέτρων. Να κατατεθεί δηλαδή στη Βουλή ένα νομοσχέδιο-σκούπα που θα περιλαμβάνει όλα τα προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης. Αυτή η τακτική έχει εξάλλου εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις προκειμένου να επιτυγχάνεται κάθε φορά η μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία όταν περνάνε επίπονα για τον λαό μέτρα.
Σε ό,τι αφορά στον νόμο για τις απεργίες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, εκτιμάται ότι η επικείμενη συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και τροϊκανών που θα οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές τόσο σε ό,τι αφορά στο καθεστώς προκήρυξης απεργιών, όσο και σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα των συνδικαλιστών, συνδέεται άμεσα με τα σκληρά οικονομικά μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ μετά το 2018. Όταν δηλαδή θα περικοπούν περαιτέρω οι συντάξεις και θα μειωθεί το αφορολόγητο, με αποτέλεσμα να χάσουν ο μισθωτοί και οι συνταξιούχοι ένα σημαντικό μέρος του ετήσιου εισοδήματος τους.
Τότε λοιπόν που θα νιώσει στο πετσί της κοινωνία τα ολέθρια αποτελέσματα των όσων συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο των συζητήσεων για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, δεν θα πρέπει να υπάρχουν αντιδράσεις από την κοινωνία, η οποία θα υποστεί ένα ακόμη οδυνηρό χτύπημα αδιαμαρτύρητα. Ο κόσμος πρέπει να διατηρηθεί σε κατάσταση αδράνειας και αδιαφορίας, όπως συμβαίνει τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Έτσι οι αντιλαϊκές επιλογές θα εφαρμοστούν ακόμη πιο εύκολα και τα σκληρά μέτρα θα περάσουν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Αναρωτιόμαστε αν έχουν αντιληφθεί αυτή τη μεθόδευση εκείνες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που προς το παρόν παρακολουθούν τις εξελίξεις και δεν αντιδρούν ούτε για την τιμή των όπλων. Από τη μια έχουν τη δικαιολογία της μη συμμετοχής του κόσμου σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Από την άλλη θα πρέπει κάποια στιγμή και οι ίδιοι να κάνουν την αυτοκριτική τους για όλο αυτό το σκηνικό παραίτησης.
