Η πατρίδα μας έχει τη μοναδική ικανότητα να διασφαλίζει το ίδιο αβέβαιο μέλλον για τα παιδιά της, είτε αυτά αρίστευσαν είτε όχι
Ενα πρώτο σημαντικό βήμα στον μαραθώνιο της ζωής τους για επαγγελματική αποκατάσταση έκαναν οι υποψήφιοι των πανελλαδικών που πέτυχαν την είσοδό τους σε πανεπιστημιακές σχολές. Η ικανοποίηση για την επίτευξη αυτού του στόχου ή η απογοήτευση για την τελική βαθμολογία που απομάκρυνε από τη σχολή της πρώτης επιλογής όσους δεν τα κατάφεραν, είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν κάθε χρόνο αυτές τις μέρες. Οι υποψήφιοι και οι οικογένειες τους κάνουν τον απολογισμό της εκπαιδευτικής χρονιάς που πέρασε και στη συνέχεια ετοιμάζονται για το επόμενο βήμα που είναι η εγγραφή στο πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ, όπου οι απόφοιτοι των λυκείων θα ξεκινήσουν μια νέα μεγάλη προσπάθεια για την απόκτηση ενός πτυχίου, με το οποίο θα διεκδικήσουν τις ευκαιρίες που υποτίθεται ότι τους αναλογούν στην εγχώρια αγορά εργασίας.
Για να φτάσουν όμως σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους μέσα σε ένα εξαιρετικά δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, όπου οι γονείς θα προσπαθήσουν με χίλιες δυο στερήσεις να στηρίξουν τα παιδιά τους. Οι ίδιοι οι φοιτητές θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων, όπου η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, ιδίως την τελευταία επταετία, αποτυπώνεται σε όλη της τη διάσταση. Πανεπιστημιακές σχολές χωρίς σύγχρονες υποδομές, με ελλιπές διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, με φοιτητικές παρατάξεις που κάνουν στην ουσία κουμάντο αντί για τις πρυτανικές αρχές, και με τους «μπαχαλάκηδες» να αλωνίζουν ανενόχλητοι σε γενικές συνελεύσεις και φοιτητικά πάρτι.
Όταν δε φτάσει η ώρα της αποφοίτησης, ξεκινά από την επόμενη κιόλας η προσπάθεια για την ουσιαστική αναγνώριση του πτυχίου στην αγορά εργασίας, όπου οι σοβαρές επαγγελματικές ευκαιρίες όλο και συρρικνώνονται. Όσοι από τους αποφοίτους δεν καταλήξουν σερβιτόροι ή δεν αναγκαστούν να μοιράζουν φυλλάδια για 100 ευρώ τον μήνα, θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο δίλημμα: να επιλέξουν τα γκισέ του ΟΑΕΔ ή το αεροπλάνο για το εξωτερικό προκειμένου να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή; Αυτοί που θα κάνουν τη δεύτερη επιλογή θα είναι οι λιγότεροι. Η μεγάλη πλειοψηφία είτε θα βυθιστεί στη απελπισία της ανεργίας και θα περιμένει κάθε μήνα το χαρτζιλίκι από τον μπαμπά ή τον παππού, είτε θα βάλει στο περιθώριο τα όνειρα για την εξεύρεση μιας δουλειάς που να έχει σχέση με το επίπεδο και το περιεχόμενο των σπουδών που ακριβοπλήρωσαν οι οικογένειες των αποφοίτων. Έτσι λοιπόν ας μετριαστούν οι πανηγυρισμοί ή τα συναισθήματα απογοήτευσης με αφορμή τη χθεσινή ανακοίνωση των βαθμολογιών, καθώς η πατρίδα μας έχει τη μοναδική ικανότητα να διασφαλίζει το ίδιο αβέβαιο μέλλον για τα παιδιά της, είτε αυτά αρίστευσαν είτε όχι.
