Τι να σκεφτεί λοιπόν ο απλός πολίτης, αλλά και ο ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος, όταν πληροφορείται ότι παραμένουν, επί της ουσίας, στο απυρόβλητο οι επίορκοι εργαζόμενοι
Όλα τα είχαν οι εργαζόμενοι στο πρώην ΙΚΑ ΕΤΑΜ του Βόλου, ήρθε και ο έλεγχος των επιθεωρητών του ΕΦΚΑ, για να ολοκληρωθεί ένα σκηνικό έντονης δυσφορίας από πλευράς υπαλλήλων, και έλλειψης εμπιστοσύνης στο προσωπικό του κορυφαίου ασφαλιστικού φορέα της χώρας από την πλευρά των ασφαλισμένων. Οι διαδικασίες ελέγχου που βρίσκονται σε εξέλιξη απαιτείται να επιταχυνθούν και να ολοκληρωθούν, έτσι ώστε να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση και να αποδοθούν ευθύνες στους εμπλεκόμενους. Είναι γνωστό ότι οι ρυθμοί των ελεγκτικών οργάνων του ελληνικού δημοσίου είναι κάτι παραπάνω από αργοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το θέμα του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΕΦΚΑ, που έπρεπε να έχει συγκροτηθεί από τις αρχές του χρόνου, ωστόσο βρισκόμαστε στα τέλη Ιουνίου και ακόμη δεν έχει τεθεί σε λειτουργία. Έτσι, αρκετοί επίορκοι υπάλληλοι του πρώην ΙΚΑ θα επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους, παρά το γεγονός ότι βαρύνονται με κατηγορίες για υπεξαίρεση 10άδων χιλιάδων ευρώ.
Τι να σκεφτεί λοιπόν ο απλός πολίτης, αλλά και ο ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος, όταν πληροφορείται ότι παραμένουν, επί της ουσίας, στο απυρόβλητο οι επίορκοι εργαζόμενοι και την ίδια στιγμή εξελίσσονται έρευνες για άλλους συναδέλφους τους που ενήργησαν με παραβατικό τρόπο και προκάλεσαν οικονομική και ηθική ζημιά στον δημόσιο φορέα τον οποίο υπηρετούν; Οι διαβεβαιώσεις της διοίκησης του ΕΦΚΑ ότι θα επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινικές και πειθαρχικές κυρώσεις σε βάρος όσων υπαλλήλων εμπλέκονται σε «σκοτεινές» υποθέσεις, δεν είναι τίποτα άλλο παρά λόγια του αέρα, που διατυπώνονται για λόγους εντυπωσιασμού και τίποτα άλλο.
Ο δημόσιος υπάλληλος που παλεύει καθημερινά για να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του, υπό αντίξοες εργασιακές συνθήκες και μέσα σε ένα αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο το οποίο του βάζει εμπόδια στη δουλειά του, αγανακτεί όταν προκύπτουν περιπτώσεις επίορκων συναδέλφων του, που υποτίθεται ότι ελέγχονται από τα αρμόδια όργανα επί σειρά ετών και στο τέλος βγαίνουν αλώβητοι από τις πειθαρχικές διαδικασίες, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων περνάνε αρκετά χρόνια μέχρι να απολυθούν από το δημόσιο.
Στο μεταξύ, το στίγμα του επίορκου πλανάται πάνω από την υπηρεσία, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο των ελεγκτικών μηχανισμών, ενώ όλη αυτή η αναστάτωση λειτουργεί αρνητικά για τη συνολική απόδοση και εικόνα της. Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για φορείς, οι οποίοι έχουν συσταθεί με πρόχειρο τρόπο και οι υπάλληλοί τους καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά ένα απίστευτο αλαλούμ υπουργικών αποφάσεων και ερμηνευτικών εγκυκλίων, που ακυρώνουν οι μεν τις δε και προκαλούν αγανάκτηση στον δημόσιο υπάλληλο και απόγνωση στον πολίτη.
