Αν δεν αγωνιστούν οι συνταξιούχοι θα είναι σα να αποδέχονται την καταδίκη των ίδιων τους των παιδιών
Η αυξημένη παρουσία συνταξιούχων στη χθεσινή συγκέντρωση που διοργανώθηκε στο Εργατικό Κέντρο του Βόλου, αποτέλεσε ένα ιδιαίτερα ενθαρρυντικό μήνυμα για τους εκπροσώπους του κλάδου, που παλεύουν εδώ και πολύ καιρό έτσι ώστε να πείσουν τους συναδέλφους τους να πλαισιώσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, οι οποίες διοργανώνονται ενάντια στα συνεχιζόμενα μέτρα περικοπής των συντάξεων. Οι απόμαχοι της δουλειάς φαίνεται πως συνειδητοποίησαν επιτέλους ότι η κριτική από τον καναπέ και οι αντιδράσεις που εκφράζονται κατά των κυβερνητικών μέτρων στα καφενεία, τα ΚΑΠΗ και στις ουρές των τραπεζών δεν μπορεί να αποδώσει καρπούς. Μόνο αν συσπειρωθούν οι συνταξιούχοι γύρω από τους συλλόγους και τις ενώσεις τους, και διεκδικήσουν μαζικά και οργανωμένα την αποκατάσταση των εισοδηματικών απωλειών τους από τότε που άρχισαν να εφαρμόζονται τα μνημόνια, έχουν ελπίδες δικαίωσης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορεί να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση των αλλεπάλληλων περικοπών στις συντάξεις, με τα θύματα των πολιτικών που επιβάλουν αυτές τις περικοπές να μην αντιδρούν, αλλά να αποδέχονται στωικά την καταδίκη τους και να αγανακτούν μόνο στα λόγια. Ένα ακόμη βέβαιο στοιχείο είναι πως δεν πρόκειται να σταματήσουν οι πολιτικές των περικοπών και η προσπάθεια να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο το πενιχρό εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνταξιούχων. Έχει σχεδόν αποφασιστεί, στο πλαίσιο των συζητήσεων με τους εκπροσώπους των δανειστών για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, ότι θα γίνουν και νέες περικοπές στις συντάξεις, αν όχι άμεσα σίγουρα από το 2019 και μετά. Κάτι τέτοιο προβλέπεται έξαλλου και από τον ασφαλιστικό νόμο Κατρούγκαλου που περιλαμβάνει μέτρα για την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις κύριες συντάξεις καθώς και για τον επανυπολογισμό τους.
Η μαζική συμμετοχή των συνταξιούχων στη χθεσινή συγκέντρωση στο Βόλο δείχνει πως οι απόμαχοι της δουλειάς δεν είναι απόμαχοι της ζωής. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να είναι όταν αποτελούν, εμμέσως πλην σαφώς, μέρος του ενεργού πληθυσμού. Από τις δικές τους συντάξεις στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό η αγορά, ενώ συντηρούνται ολόκληρες οικογένειες ανέργων ή εργαζομένων με εξευτελιστικές μηνιαίες αποδοχές. Κατά συνέπεια, αν δεν αγωνιστούν οι συνταξιούχοι ώστε να αποτρέψουν την περαιτέρω συρρίκνωση των συντάξεων τους θα είναι σα να αποδέχονται την καταδίκη των ίδιων τους των παιδιών. Δίνουν λοιπόν το μήνυμα της αγωνιστικής διεκδίκησης και ταυτόχρονα αποτελούν φωτεινό παράδειγμα και για την υπόλοιπη κοινωνία, η οποία παρακολουθεί προς το παρόν απαθής και αδιάφορη τις εξελίξεις.
