Η χαοτική κατάσταση που περιγράφει το προσωπικό των τοπικών υπηρεσιών του ΕΦΚΑ είναι ενδεικτική των προβλημάτων
Τα όσα κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι του ΙΚΑ Βόλου και οι εκπρόσωποι φορέων που τους συμπαραστάθηκαν στη χθεσινή κινητοποίηση ενάντια στο χάος, το οποίο έχει προκαλέσει ο πρόχειρος τρόπος εφαρμογής του νέου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου μιας απερίγραπτης κατάστασης. Αυτή η κατάσταση είναι η φυσιολογική απόρροια της βιασύνης των αρμόδιων υπουργών να δρομολογήσουν την υλοποίηση ενός πρωτοφανούς για τα ελληνικά δεδομένα σχεδιασμού. Χωρίς να έχει προβλεφθεί το πώς θα λειτουργήσει ομαλά το όλο σύστημα, χωρίς να υπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία από πλευράς υποδομών, χωρίς το προσωπικό να έχει λάβει τις απαιτούμενες γνώσεις έτσι ώστε να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, τέθηκε σε ισχύ ο επίμαχος σχεδιασμός, και αυτοί που καλούνται τώρα να βγάλουν το φίδι από την τρύπα είναι οι εργαζόμενοι του ΙΚΑ.
Η χαοτική κατάσταση που περιγράφει το προσωπικό των τοπικών υπηρεσιών είναι ενδεικτική των προβλημάτων, τα οποία προκάλεσε το νέο σύστημα. Φανταστείτε το αντίστοιχο χάος στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όπου ο αριθμός των ασφαλισμένων είναι υπερ- πολλαπλάσιος. Φανταστείτε επίσης τις συνέπειες αυτής της απελπιστικής κατάστασης όταν θα γίνει η πρώτη αποτίμηση από την εφαρμογή του ΕΦΚΑ, και θα διαπιστώσουν οι εμπνευστές αυτού του τερατουργήματος ότι, όχι μόνο έχουν πέσει έξω στους στόχους τους, αναφορικά στην είσπραξη των προϋπολογισθέντων εσόδων από τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά ότι η βιασύνη και η προχειρότητα τους, οδήγησε σε πλήρη διάλυση ένα σύστημα, το οποίο ήταν στα όρια της κατάρρευσης.
Από τις καταγγελίες των εργαζομένων για την τραγική κατάσταση στον ΕΦΚΑ, επιβεβαιώνεται η εκτίμηση που είχε εκφραστεί από όσους αντιμετώπιζαν από την αρχή αυτό τον σχεδιασμό με μεγάλη επιφυλακτικότητα. Όλοι αυτοί είχαν επισημάνει ότι η πολυδιαφημισμένη ανασυγκρότηση του ασφαλιστικού συστήματος, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει στους δανειστές έναν οδικό χάρτη για τη διάσωση του. Έτσι θα έκλεινε τη συμφωνία για το πακέτο των δανείων, βάσει του τρίτου μνημονίου και στη συνέχεια ήλπιζαν στο κυβερνητικό στρατόπεδο ότι το νέο σύστημα θα απέδιδε καρπούς. Με τις ελπίδες όμως δεν βγαίνει τίποτα. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι ήταν μετέωρος ο όλος σχεδιασμός και πως τώρα που αναδεικνύονται τα τεράστια προβλήματα από την υλοποίηση του το πράγμα δεν μαζεύεται, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους ασφαλισμένους καθώς επίσης και για τους ταλαίπωρους εργαζόμενους του νεοσύστατου Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης.
