Ανάλογες μορφές διαμαρτυρίας με ακρότητες και δημαγωγικές κόρωνες, διοργανώνονταν απ’ άκρο εις άκρο της χώρας πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχηθεί στην εξουσία
Τα μαύρα μπαλόνια που είχαν τοποθετήσει οι διοργανωτές της χθεσινής κινητοποίησης στην Πλατεία Ελευθερίας ήταν περισσότερα από τους διαδηλωτές! Η ισχνή συμμετοχή των απλών πολιτών που πλήττονται από τα μέτρα λιτότητας και τα μνημόνια, αποδυνάμωσε το μήνυμα που θέλησαν να στείλουν οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Καταστηματαρχών Εστίασης και των νοσοκομειακών γιατρών, ενάντια στις ασκούμενες πολιτικές. Είτε γιατί ο κόσμος έχει απογοητευτεί και δεν πιστεύει ότι μέσα από ανάλογες μορφές διαμαρτυρίας μπορεί να πετύχει κάτι ουσιαστικό, είτε γιατί οι διοργανωτές της χθεσινής κινητοποίησης (και όχι μόνο), δεν κατάφεραν να πείσουν τους πολίτες για τη σπουδαιότητα της συμμετοχής στους στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, η συγκεκριμένη προσπάθεια κρίνεται αποτυχημένη, ενώ ο προπηλακισμός του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Αντωνιάδη και οι ρίψεις αυγών κατά των γραφείων του κόμματος, έστρεψαν την προσοχή των συγκεντρωθέντων και των ΜΜΕ, που κάλυψαν την κινητοποίηση, τελείως σε λάθος κατεύθυνση.
Ανάλογες μορφές διαμαρτυρίας με ακρότητες και δημαγωγικές κόρωνες, διοργανώνονταν απ’ άκρο εις άκρο της χώρας πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχηθεί στην εξουσία. Είδαμε που κατέληξε το κίνημα των «αγανακτισμένων» που πριν από επτά χρόνια διαδήλωνε έξω από τη Βουλή, απαιτώντας να οδηγηθούν στη κρεμάλα οι «προδότες πολιτικοί». Οι περισσότεροι από όσους ξεσήκωναν τότε τον κόσμο, σήμερα έχουν βολευτεί μια χαρά, έχουν βολέψει και από ένα μικρό στρατό ημετέρων και εφαρμόζουν τις ίδιες ακριβώς πολιτικές, που πριν από επτά χρόνια καταδίκαζαν. Όσοι δε πίστεψαν στο κίνημα «Δεν πληρώνω» και παρασύρθηκαν από τη λαϊκίστικη ρητορική των εκφραστών του, κατέληξαν να χρωστάνε στις τράπεζες και το Δημόσιο, και να βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τον εφιάλτη των κατασχέσεων. Όσο για αυτούς που τους χρησιμοποίησαν ώστε να πετύχουν τους ιδιοτελείς τους στόχους, απολαμβάνουν πλέον τη γλυκιά γεύση της εξουσίας και δεν δίνουν δεκάρα για το λαό.
Γι αυτό θεωρούμε ότι σε κινητοποιήσεις με τη μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στα μέτρα ασφυκτικής λιτότητας, οι ακρότητες πρέπει να αποφεύγονται και οι διοργανωτές οφείλουν να περιφρουρούν τις συγκεντρώσεις. Το ζητούμενο δεν είναι να ξεσπάσει ο αγανακτισμένος όχλος σε ένα εύκολο θύμα. Οι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν, ότι μόνο αν συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές αιτίες της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής κατάντιας μπορούν να διορθώσουν τις λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος και να συμβάλουν, μέσα από ουσιαστικές μορφές αγώνα, στη δύσκολη -όχι όμως ακατόρθωτη- προσπάθεια εξόδου της χώρας από τα σημερινά αδιέξοδα.
