Τα δυο μέτωπα που έχουν δημιουργηθεί εντός του συλλόγου μπορεί να οδηγήσουν μόνο σε ένα αποτέλεσμα: στην αποδυνάμωση και, μοιραία, στη διάλυση του σωματείου
Μπορεί το κατηγορητήριο να ήταν κοινό, και οι πιθανότητες καταδίκης και στη συνέχεια απόλυσης από τον Δήμο Βόλου να είναι υπαρκτές, ωστόσο η πρόεδρος και η γραμματέας του μεγαλύτερου σωματείου του νομού, του Συλλόγου Εργαζομένων στους ΟΤΑ Μαγνησίας, δεν κατέστη δυνατό να χαράξουν επί της ουσίας μια κοινή γραμμή αντιμετώπισης της μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση που έχει υποβάλει εναντίον τους ο δήμαρχος Αλμυρού. Το δικαστήριο μπορεί να αναβλήθηκε για τον Απρίλιο, ωστόσο οι διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές όχι μόνο υπάρχουν, αλλά διευρύνθηκαν ακόμη περισσότερο την προηγούμενη εβδομάδα, μετά το αλαλούμ με τις ανακοινώσεις στήριξης των διωκόμενων συνδικαλιστριών. Αυτά που τις χωρίζουν είναι σίγουρα πολύ περισσότερα από αυτά που ενδεχομένως να τις ενώνουν, ωστόσο όταν πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό κατηγορητήριο που μπορεί να τους στοιχήσει τις δουλειές τους, τότε οι συνδικαλιστικές και πολιτικές διαφορές πρέπει να παραμερίζονται. Φανταστείτε το μήνυμα που έχουν στείλει στους συναδέλφους τους δημοτικούς υπαλλήλους, τους οποίους εκπροσωπούν μετά την εκλογή τους στα όργανα διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στους ΟΤΑ Μαγνησίας.
Τα δυο μέτωπα που έχουν δημιουργηθεί εντός του συλλόγου μπορεί να οδηγήσουν μόνο σε ένα αποτέλεσμα: στην αποδυνάμωση και, μοιραία, στη διάλυση του σωματείου, τη στιγμή μάλιστα που η επίθεση που δέχονται οι δημοτικοί υπάλληλοι σε εργασιακό και ασφαλιστικό επίπεδο αναμένεται να κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα. Τα μέτωπα που παραμένουν ανοικτά για τον κλάδο είναι πολλά, και η εικόνα αλληλοσπαραγμού που παρουσιάζει η διοίκηση του τοπικού συλλόγου προκαλεί θλίψη και ανησυχία στις τάξεις των εργαζομένων. Όταν για παράδειγμα βλέπουν την πρόεδρο και τη γραμματέα του σωματείου τους να ανταλλάσσουν βαρύτατους χαρακτηρισμούς μέσω του τύπου, να αλληλο-ακυρώνονται και να υποβαθμίζουν θεσμικά η μια την άλλη, τότε αισθάνονται ότι το συνδικαλιστικό όργανο, στο οποίο προσβλέπουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την ανάδειξη των διεκδικήσεων του κλάδου, βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Και όλα αυτά ενώ χτυπούν την πόρτα της αυτοδιοίκησης τα ιδιωτικά συμφέροντα. Ενώ οι περικοπές σε προσωπικό και πόρους έχουν μετατρέψει τις νευραλγικές υπηρεσίες των δήμων σε δομές–φαντάσματα, με το γερασμένο προσωπικό να προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε έναν τεράστιο όγκο δουλειάς. Με τα εργασιακά τους δικαιώματα υπό αμφισβήτηση και τις μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση να πέφτουν βροχή, μόλις οι εκπρόσωποι τους τολμήσουν να ορθώσουν ανάστημα, οι απλοί εργαζόμενοι μοιάζουν εγκλωβισμένοι στο μέσον ενός συνδικαλιστικού εμφυλίου με προδιαγεγραμμένη κατάληξη.
