Οι μόνοι που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του αδιέξοδου, το οποίο έχει δημιουργήσει ο νέος ασφαλιστικός νόμος είναι οι κυβερνώντες
Μετά τους δικηγόρους και οι γιατροί στρέφονται κατά του νέου ασφαλιστικού νόμου, ακολουθώντας τη νομική οδό. Η προσφυγή στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο κατά της συνταγματικότητας του νομοθετικού τερατουργήματος Κατρούγκαλου, αποτελεί μονόδρομο και για τον ιατρικό κόσμο, που μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου χειμώνα διαπιστώνει ότι τώρα που έφτασε η ώρα της εφαρμογής του μέτρου, η επιβίωση των επιστημόνων σε αυτό τον τόπο καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Έτσι θα προσβάλουν το νέο ασφαλιστικό στο ΣτΕ, ελπίζοντας ότι η δικαιοσύνη θα σταθεί για άλλη μια φορά στο ύψος των περιστάσεων και θα αποφανθεί υπέρ της κοινής λογικής, καταρρίπτοντας νόμους και διατάξεις που ψηφίστηκαν στο πόδι με σκοπό να διασωθεί, υποτίθεται, ένα ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο οι πολιτικές που εφαρμόζει και η παρούσα κυβέρνηση έχουν καταδικάσει σε αφανισμό.
Οι γιατροί αντιλαμβάνονται πλέον ότι με τις ασφαλιστικές εισφορές που τους ζητούνται από τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης είναι θέμα χρόνου να βάλουν λουκέτα στα ιατρεία τους ή να στραφούν μαζικά στο σπορ της εισφοροδιαφυγής. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση το κράτος θα χάσει έσοδα, ενώ ο νέος φορέας ασφάλισης θα βρεθεί σύντομα σε αδιέξοδο, αναφορικά στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων του προς τους ασφαλισμένους, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι για την καταβολή συντάξεων.
Οι μόνοι που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του αδιέξοδου, το οποίο έχει δημιουργήσει ο ασφαλιστικός νόμος που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο, είναι οι κυβερνώντες. Ολόκληρος ο σχεδιασμός τους ήταν στον αέρα. Προχειρότητα και ερασιτεχνισμός χαρακτηρίζουν τον νέο ασφαλιστικό νόμο, που θα έλεγε κάποιος ότι φτιάχτηκε ώστε να φέρει ακόμη πιο γρήγορα την πλήρη κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Οι ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών για τη δημιουργία ενός μοντέλου που δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, οδήγησαν στον επίμαχο κυβερνητικό σχεδιασμό, ο οποίος όμως δεν έλαβε υπόψη έναν καθοριστικό παράγοντα. Τη φοροδοτική ικανότητα των άμεσα ενδιαφερομένων, που μετά από επτά ολόκληρα χρόνια ανηλεούς φορολόγησης, με κάθε τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί το οικονομικό επιτελείο, έχει σχεδόν εξαντληθεί. Οι μαζικές αντιδράσεις που εκφράστηκαν πέρυσι ίσως να είχαν και έναν συντεχνιακό χαρακτήρα για τα κεκτημένα που χάνονταν. Φέτος όμως, που ήρθε η ώρα του ταμείου, οι επαγγελματικές τάξεις, οι οποίες βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, αλλάζουν στρατηγική και επιλέγουν το δρόμο της δικαιοσύνης, ελπίζοντας ότι θα ανατρέψουν τον επίμαχο νόμο. Διαφορετικά τους περιμένει ο αφανισμός.
