Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων και σχεδιασμοί επί σχεδιασμών για την υποτιθέμενη αναζωογόνηση της βιομηχανικής δραστηριότητας καταρρίπτονται
Έπρεπε να δραστηριοποιηθεί ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας προκειμένου να συνειδητοποιήσει η τοπική κοινωνία τις πραγματικές διαστάσεις του εφιάλτη της ανεργίας. Το σοκαριστικό στοιχείο για τα ποσοστά ανεργίας στο νομό Μαγνησίας το 2015, όταν δηλαδή έκλεισαν τρία εργοστάσια στο Βόλο, έρχεται ώστε να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες των συνδικαλιστικών φορέων της περιοχής, για τις συνέπειες στην τοπική οικονομική δραστηριότητα από τη συνεχιζόμενη αποβιομηχάνιση, ενώ ταυτόχρονα καταρρίπτεται ο στατιστικός μύθος της ΕΛΣΤΑΤ για τα ποσοστά ανεργίας στο νομό μας. Δέκα ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον εθνικό μέσο όρο, και άλλες τόσες πιο ψηλά από το αντίστοιχο ποσοστό της ανεργίας στο νομό Λάρισας βρίσκεται ο σχετικός δείκτης, στη Μαγνησία της πλήρους οικονομικής αποδιοργάνωσης, της απόλυτης εγκατάλειψης των δημόσιων έργων και του συνεχιζόμενου αλληλοσπαραγμού των κορυφαίων πολιτικών εκπροσώπων της.
Αυτό το 33,4% που αποτυπώνεται στην έρευνα του τοπικού Συνδέσμου Βιομηχανιών αποτελεί πραγματικό κόλαφο για την κυβερνητική πολιτική της επιβολής φόρων και του στραγγαλισμού της ιδιωτικής οικονομίας. Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων και σχεδιασμοί επί σχεδιασμών για την υποτιθέμενη αναζωογόνηση της βιομηχανικής δραστηριότητας καταρρίπτονται από ένα και μόνο στατιστικό στοιχείο, το οποίο όμως αποτυπώνει μια οδυνηρή πραγματικότητα και αναδεικνύει στην πραγματική του διάσταση το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Μαγνησίας. Ένα πρόβλημα για το οποίο η επίσημη πολιτεία κλείνει τα μάτια, ενώ το τοπικό πολίτικο προσωπικό δείχνει μια ακατανόητη αδράνεια ως προς την ανάδειξη του στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Σύμφωνα με ασφαλείς εκτιμήσεις, αυτή η εικόνα ελάχιστα διαφοροποιήθηκε το 2016, καθώς δεν υπήρξε η παραμικρή κινητικότητα για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και τη βιομηχανική ανάπτυξη στη Μαγνησία. Το μόνο που άλλαξε μέσα σε αυτό το διάστημα ήταν οι σχέσεις εργασίας, οι οποίες έγιναν ακόμη πιο ελαστικές, ενώ τα εισοδήματα όσων κατάφεραν να βρουν δουλειά, έστω για μερικές ώρες την εβδομάδα, κατέγραψαν δραματική μείωση. Και αυτό στις περιπτώσεις όπου καταβάλλονται μισθοί και δεν αμείβονται οι εκ περιτροπής εργαζόμενοι με κουπόνια και είδη διατροφής!
Δύο έννοιες λοιπόν πρέπει να κυριαρχήσουν στη τοπική κοινωνία προτού η κατάσταση τεθεί εκτός ελέγχου: συναγερμός και συνεργασία. Σε ό,τι αφορά στην πρώτη, διατηρούμε πολλές αμφιβολίες για τα αντανακλαστικά των τοπικών εκπροσώπων φορέων, ενώ σε ό,τι αφόρα στη δεύτερη έννοια, η εικόνα της ανηλεούς σύγκρουσης ανάμεσα στο Δήμο Βόλου και την Περιφέρεια Θεσσαλίας κάθε άλλο παρά δημιουργεί αισιοδοξία για τη χάραξη ενός ενιαίου σχεδιασμού ενάντια στον μεγαλύτερο εφιάλτη της τοπικής κοινωνίας.
