Εφόσον καλυφθούν αυτά τα κενά μπορεί στη συνέχεια να προχωρήσει ο σχεδιασμός για αύξηση των κλινών του νοσοκομείου
Σε δυο παράλληλες πραγματικότητες δραστηριοποιούνται και λειτουργούν η διοίκηση του Νοσοκομείου Βόλου και οι σύλλογοι των γιατρών και των νοσηλευτών. Η μια πλευρά προσπαθεί να παρουσιάσει μια εντελώς διαφορετική εικόνα για το «Αχιλλοπούλειο», που λειτουργεί στα όρια του λόγω υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης, και η άλλη βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με τα εκρηκτικά προβλήματα στα τμήματα και τις κλινικές του νοσοκομείου, όπου οι ελλείψεις μετατρέπουν σε εφιάλτη τις βάρδιες του προσωπικού. Οι γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές έχουν κοπεί οριστικά, και αυτό επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη περίπτωση με την τροποποίηση του οργανισμού λειτουργίας του «Αχιλλοπουλείου», όπου η διοίκηση θέλησε να περάσει το θέμα από το Δ.Σ. χωρίς να γνωρίζουν το παραμικρό οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι γιατροί και οι νοσηλευτές.
Αύξηση του αριθμού των κλινών κατά 60 και επέκταση δραστηριοτήτων σε χώρους που δεν προβλέπονται από καμία χωροταξική μελέτη, περιλαμβάνει το φιλόδοξο σχέδιο της διοίκησης για την ανάπτυξη του νοσοκομείου. Υπενθυμίζουμε ότι το βασικό επιχείρημα όσων πολέμησαν το θέμα του μαγνητικού τομογράφου ήταν η έλλειψη χώρων. Τώρα, πώς είναι δυνατόν να προτείνεται επέκταση, είναι ένα ερώτημα που χρήζει απάντησης, με τους εκπροσώπους πάντως των εργαζομένων και των γιατρών να μιλούν ξεκάθαρα για προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα του νοσοκομείου. Είτε αυτό συμβαίνει, να στραφεί δηλαδή το ενδιαφέρον μακριά από τις εκρηκτικές ελλείψεις σε μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, είτε επιχειρείται να δημιουργηθούν τετελεσμένες καταστάσεις, σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα που ήδη λειτουργεί χάρις την ευσυνειδησία και την αυταπάρνηση του προσωπικού του.
Και στα δύο αυτά πιθανά ενδεχόμενα, οι συνδικαλιστές στέκονται απέναντι και ξεκαθαρίζουν ότι αλλαγές σαν αυτές που προωθεί η διοίκηση μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μετά από ειλικρινή διαβούλευση και ανταλλαγή προτάσεων επί μιας ρεαλιστικής βάσης. Ποια μπορεί να είναι αυτή; Η κάλυψη των τεράστιων κενών σε γιατρούς και νοσηλευτές, έτσι ώστε να βγουν από «το κόκκινο» κλινικές όπως η Ψυχιατρική, η Παιδιατρική και η Οφθαλμολογική που λειτουργούν με έναν μόλις μόνιμο γιατρό, ενώ στην ΩΡΛ και στο γαστρεντερολογικό τμήμα δεν υπάρχει ούτε ένας!
Εφόσον λοιπόν καλυφθούν αυτά τα κενά μπορεί στη συνέχεια να προχωρήσει ο σχεδιασμός για αύξηση των κλινών του νοσοκομείου. Διαφορετικά οι φιλόδοξες προτάσεις της διοίκησης θα μείνουν στα χαρτιά. Εάν δε περάσουν από το ΔΣ και εγκριθούν, οι εναπομείναντες γιατροί και νοσηλευτές είναι πολύ πιθανό να κληθούν να καλύψουν επιπλέον ανάγκες το επόμενο διάστημα, μόνο και μόνο επειδή η διοίκηση παρουσιάζει με ειδυλλιακό τρόπο την εικόνα ενός συστήματος υπό πλήρη κατάρρευση.
