Προς το παρόν παρατηρούμε μόνο τα αριθμητικά μεγέθη να βελτιώνονται, ενώ οι πολίτες παραμένουν σε δεινή θέση για έβδομη κατά σειρά χρονιά
Σε κάθε ευκαιρία οι πολίτες δείχνουν την αχαριστία τους προς τη συγκυβέρνηση που σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία έχει φέρει ήδη στη χώρα την πολυπόθητη ανάπτυξη. Και για όσους δεν το αντελήφθησαν, η ελληνική οικονομία «τρέχει» το 2016 με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το 1,5%. Δυστυχώς όμως ο κόσμος αντί να ευγνωμονεί την τύχη του που βρίσκεται το τιμόνι της χώρας ένα κυβερνητικό σχήμα με τόσες ικανότητες και ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδό της από την κρίση, δηλώνει απογοητευμένος από την κατάσταση που επικρατεί στην καθημερινότητά του και μάλιστα οι 9 στους 10 πιστεύουν ότι η Ελλάδα πορεύεται προς τη λάθος κατεύθυνση. Πρόκειται προφανώς για κακοπροαίρετους πολίτες που ενδεχομένως υποκινούνται από κομματικά και όχι μόνο κίνητρα προκειμένου να απαξιώσουν το έργο της κυβέρνησης.
Ισως πάλι αυτοί που απάντησαν με τον παραπάνω τρόπο σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Public Issue βλέπουν γύρω τους τη δραματική εικόνα της πραγματικής οικονομίας που μήνα με το μήνα βουλιάζει στο τέλμα αναδουλειάς, τις ατέλειωτες ουρές των ανέργων που δεν μειώνονται παρά τα στατιστικά τεχνάσματα των υπευθύνων και τις αναρίθμητες περιπτώσεις των νοικοκυριών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, να πολλαπλασιάζονται εφόσον η πραγματική ανάπτυξη που έχει άμεση ανάγκη η χώρα μας δεν φαίνεται καν στο βάθος του ορίζοντα. Από τη στιγμή μάλιστα που τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη εξακολουθούν και θέτουν εμπόδια στο σχέδιο των ιδιωτικοποιήσεων ή αντιμετωπίζουν με εχθρικό τρόπο τις επενδύσεις, πως είναι δυνατόν να επιτευχτεί ο στόχος της ανάπτυξης με ουσιαστικό πρόσημο και χειροπιαστές επιπτώσεις για την κοινωνία;
Προς το παρόν παρατηρούμε μόνο τα αριθμητικά μεγέθη να βελτιώνονται, ενώ οι πολίτες παραμένουν σε δεινή θέση για έβδομη κατά σειρά χρονιά. Οι αντοχές τους έχουν εξαντληθεί, όπως και οι αντοχές του ιδιωτικού τομέα που στηρίζει ένα δυσλειτουργικό και κοστοβόρο δημόσιο. Σε αυτό το δημόσιο έχουν προστεθεί και μερικές 100άδες επιπλέον μετακλητών υπαλλήλων προκειμένου να βολευτούν «τα δικά μας παιδιά». Τη στιγμή που η υλοποίηση ενός γενναίου προγράμματος μεταρρυθμίσεων, όπως η πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας και η καθιέρωση ενός ξεκάθαρου και δίκαιου φορολογικού συστήματος προκειμένου να προσελκύσουμε επενδύσεις και να επανεκκινήσει έτσι η ελληνική οικονομία παραμένει όχι μόνο ζητούμενο αλλά αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης στις τάξεις της κυβέρνησης, τα ίδια τα στελέχη της ζουν στον δικό τους κόσμο, με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, όπου αποτυπώνονται τα πραγματικά συναισθήματα των πολιτών για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και για τις προοπτικές εξόδου της από την κρίση, μάλλον δε λαμβάνονται υπόψη. Δεν εξηγείται διαφορετικά η στάση αρκετών κυβερνητικών αξιωματούχων που συνεχίζουν στον ίδιο λανθασμένο δρόμο των ολέθριων επιλογών στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων και της διατήρησης της πραγματικής οικονομίας σε καθεστώς αδράνειας. Ετσι όμως η πορεία της χώρας θα παραμείνει μετέωρη και οι πολίτες θα συνεχίσουν να ζουν σε συνθήκες οικονομικού πολέμου, παρά τις προσπάθειες των κυβερνώντων να παρουσιάσουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους ή για λόγους που σχετίζονται με τη διατήρηση εσωκομματικών ισορροπιών ή την ικανοποίηση ενός ακροατηρίου με τεράστιες κομματικές παρωπίδες.
