Μέσα σε καθεστώς απόλυτης σύγχυσης, κατατρομοκρατημένοι από τα ΜΜΕ και απογοητευμένοι από τη νεοεκλεγείσα κυβέρνησή τους, οι πολίτες προσέρχονται αύριο στις κάλπες για να λάβουν μέρος στο δημοψήφισμα. Η χθεσινή δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι δηλαδή το δημοψήφισμα αποφασίστηκε γιατί ήταν αδύνατο να περάσουν από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τα μέτρα για την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές, ξεκαθάρισε τα δεδομένα ως προς τα αληθινά κίνητρα της κυβέρνησης. Οι ισχυρισμοί της περί αδιάλλακτης στάσης των δανειστών, έτσι ώστε να «ρίξουν» την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας, καταρρίπτονται και απογυμνώνεται ταυτόχρονα το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων όσων προσπαθούν εδώ και μια εβδομάδα να ξυπνήσουν στο μυαλό των Ελλήνων συναισθήματα αντίστασης, ανυπακοής και αντίδρασης απέναντι στους ευρωπαίους εκβιαστές. Ποντάροντας δηλαδή στο θυμικό και όχι στη λογική των ψηφοφόρων, οδηγούν αύριο τον κόσμο στις κάλπες έτσι ώστε να αποφευχθεί μια ενδεχόμενη διάλυση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ακόμη και την ύστατη ώρα ο πρωθυπουργός αρνείται να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα που δημιούργησαν για τους πολίτες αυτού του τόπου οι αδιέξοδες επιλογές του. Συνεχίζει να χρησιμοποιεί το επιχείρημα της διαπραγματευτικής ισχύς, την οποία ζητά να του δώσει ο λαός έτσι ώστε να επιτύχει από την ερχόμενη Δευτέρα μια βιώσιμη συμφωνία. Ομως η λαϊκή εντολή που έλαβε μόλις πριν από πέντε μήνες ήταν ξεκάθαρη, τόσο ως προς το μήνυμα του κόσμου προς τον ίδιο, όσο και προς την Ευρώπη. Για ποιο λόγο λοιπόν να υποχωρήσουν οι εταίροι μετά το δημοψήφισμα, σε ένα πιθανό «όχι» των Ελλήνων; Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με την ελληνική αντιπροσωπεία και θα υποχωρήσουν από τις αρχικές σκληρές και αδιάλλακτες θέσεις τους;
Ολα αυτά είναι ερωτήματα που «καίνε» τον κόσμο και επηρεάζουν τη βούληση του λίγο πριν το άνοιγμα της κάλπης. Σε συνδυασμό με το κλίμα άκρατης κινδυνολογίας που καλλιεργούν καθημερινά τα κεντρικά ΜΜΕ, είτε φιλοξενώντας ακραίες απόψεις πολιτικών στελεχών που τάσσονται υπέρ του «ναι» και προβλέπουν σκηνικό αποκάλυψης από την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, είτε υιοθετώντας τις ανυπόστατες απόψεις υψηλά αμειβόμενων δημοσιογράφων, οι πολίτες βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Στημένοι στις ουρές των ΑΤΜ, στα βενζινάδικα, τα σουπερ μάρκετ και στα φαρμακεία οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Το πιο σημαντικό είναι πως ελάχιστοι από όσους θα ψηφίσουν την Κυριακή γνωρίζουν επακριβώς τί διακυβεύεται. Ούτε τα κόμματα, ούτε οι δημοσιογράφοι φρόντισαν στο εξαιρετικά περιορισμένο χρονικό διάστημα από το διάγγελμα του πρωθυπουργού για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, μέχρι την ημέρα πραγματοποίησης του να ενημερώσουν ψύχραιμα και νηφάλια τον κόσμο. Κραυγές, φανατισμός και άκρατη μικροκομματική λογική επικράτησαν στο δημόσιο διάλογο τούτες τις κρίσιμες, για τον τόπο μας, ώρες. Οι ταγοί της πολιτικής και της ενημέρωσης δεν στάθηκαν για άλλη μια φορά στο ύψος των περιστάσεων και έχασαν ακόμη μια ευκαιρία να αποκαταστήσουν, έστω ένα μέρος της χαμένης αξιοπιστίας τους. Ισως ορισμένοι από αυτούς που εμπνεύστηκαν το δημοψήφισμα και αυτούς που το πολέμησαν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, να επιδίωκαν από την αρχή να προκαλέσουν σύγχυση στον κόσμο έτσι ώστε μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας και τη φημολογούμενη συμφωνία μέσα στην επόμενη εβδομάδα, να απαλλαγούν των όποιων ευθυνών τους.
