Περίεργη αντίληψη για την έννοια της εργασιακής ειρήνης φαίνεται πως έχει ο καινούργιος εργολάβος καθαριότητας στο Νοσοκομείο του Βόλου, με τον οποίο η διοίκηση του ιδρύματος υπέγραψε τη νέα σύμβαση.
Αλλιώς δε συνδυάζονται οι διαβεβαιώσεις του την ώρα της υπογραφής περί «διασφάλισης κλίματος εργασιακής γαλήνης για τους εργαζόμενους που θα απασχοληθούν στο έργο», με τις μαζικές απολύσεις που έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες λίγη ώρα αργότερα, αφήνοντας εκτός νυμφώνος 15 καθαρίστριες, μεταξύ των οποίων μια έγκυος και μια με άδεια λόγω προβλήματος υγείας!
Από την αρχή ο νέος εργολάβος έδειξε τις διαθέσεις του και φρόντισε να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τις εναπομείνασες καθαρίστριες του νοσοκομείου ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί «συνδικαλιστικές διεκδικήσεις» περί τήρησης του ωραρίου απασχόλησης και καταβολής του μισθού, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η σχετική σύμβαση. Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι οι απολύσεις της μισής και πλέον δύναμης του προσωπικού καθαριότητας του «Αχιλλοπουλείου» έγιναν ενώ το σωματείο βρίσκεται στα μαχαίρια με τον προηγούμενο εργολάβο, ο οποίος όχι μόνο οφείλει τρεις και πλέον μισθούς, όχι μόνο προχώρησε σε απολύσεις τριών εργαζομένων χωρίς να έχουν λήξει οι συμβάσεις τους αλλά καταγγέλλεται από την πρόεδρο του σωματείου ότι την εξύβρισε και στη συνέχεια κινήθηκε εναντίον της με απειλητικές διαθέσεις κατά τη διάρκεια τριμερούς συνάντησης στην επιθεώρηση εργασίας.
Το γεγονός ότι αυτές οι γυναίκες αναγκάζονται να δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, λαμβάνοντας ψίχουλα αντί για μισθό, δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να τις αντιμετωπίζει με εξευτελιστικό και υποτιμητικό τρόπο. Η δουλειά που κάνουν, ιδίως οι καθαρίστριες του νοσοκομείου και γενικά στον τομέα της υγείας, είναι μείζονος σημασίας και απαιτεί μεγάλη προσοχή και πολλή προσπάθεια. Δυστυχώς η ισχύουσα νομοθεσία δίνει το δικαίωμα σε δημόσιους φορείς, όπως νοσοκομεία και πανεπιστήμια, να υπογράφουν συμβάσεις με εργολάβους για το έργο της καθαριότητας, εν προκειμένω, σε μια προσπάθεια να περιοριστεί κι άλλο το λειτουργικό τους κόστος. Από αυτό το σημείο όμως μέχρι το σημείο να απασχολούνται εργαζόμενες σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, χωρίς δικαιώματα αλλά μόνο με εξαντλητικές υποχρεώσεις, υπάρχει τεράστια απόσταση. Ο ρόλος των διοικήσεων των φορέων που συνάπτουν συμβάσεις με ιδιώτες, οι οποίοι έχουν σαν κυρίαρχη προτεραιότητα τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους, πρέπει να είναι καταλυτικός όταν προκύπτουν καταστάσεις όπως η συγκεκριμένη στο νοσοκομείο του Βόλου. Οι καθαρίστριες δουλεύουν σε ένα περιβάλλον με μεγάλες ιδιαιτερότητες, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς και υπαλλήλους. Κατά συνέπεια η διοίκηση θα έπρεπε να παρεμβαίνει και να επιβάλει στον εκάστοτε εργολάβο να εφαρμόζει πιστά τη σύμβαση για την οποία πληρώνεται αδρά, και όχι να παίζει το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου όταν καταπατώνται εξόφθαλμα τα εργασιακά δικαιώματα των καθαριστριών. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου από την πλευρά του, που ήταν παρών στην υπογραφή της νέας σύμβασης για την καθαριότητα στο «Αχιλλοπούλειο» και τόνισε την ανάγκη σεβασμού από τον εργολάβο των όσων προβλέπει η επίμαχη σύμβαση, επιβάλλεται να παρέμβει άμεσα έτσι ώστε να δοθούν εξηγήσεις για τις 15 αιφνιδιαστικές απολύσεις. Ισως ο εργολάβος ήθελε να απαλλαγεί από «ενοχλητικές εργαζόμενες» που έχουν μάθει να διεκδικούν ότι δικαιούνται. Ισως πάλι ήθελε να περιορίσει ακόμη περισσότερο το εργατικό κόστος, γεγονός που πρέπει να σημάνει συναγερμό στη διοίκηση του νοσοκομείου, διότι με τις εναπομείνασες 15 περίπου καθαρίστριες κάθε άλλο παρά διασφαλίζεται η καθαριότητα στο «Αχιλλοπούλειο».
