Οι ημέρες αυτές κάθε χρόνο συνδέονται με τον εορτασμό της μνήμης των Αγίων Αποστόλων. Η Κερασιά με ευλάβεια στέκεται μπροστά στην εικόνα των Αγίων Αποστόλων και προσεύχεται για το καλό του χωριού. Άλλωστε και το όνομα του χωριού σχετίζεται άμεσα με την εικόνα τους.
Όπως αναφέρεται στην Άνω Κεράσια και συγκεκριμένα στην ρίζα μιας άγριας κερασιάς, οι πρώτοι κάτοικοι βρήκαν την εικόνα των Αγίων Αποστόλων. Έτσι έχτισαν τον φερώνυμο ναό και ονόμασαν το χωριό Κερασιά.
Για τη φετινή χρονιά η Τοπική Κοινότητα Κερασιάς, ο Πολιτιστικός Σύλλογος και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, είχαν προγραμματίσει για την παραμονή και μετά τον πανηγυρικό Εσπερινό μια γιορτή μικρής διάρκειας στον προαύλειο χώρο του ιερού ναού Αγίου Νικολάου στην Κάτω Κεράσια. Θα ακολουθούσε διασκέδαση στις ταβέρνες του χωριού και ανήμερα Λειτουργία στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων στον ιστορικό τόπο της Άνω Κερασιάς.
Όμως ο Κερασιώτης είχε αντίθετη γνώμη. Ξαναχτύπησε πιο θυμωμένος από ποτέ. Η επόμενη μέρα απλά απογοητευτική. Οι Κερασιώτες, με τον πανικό ακόμη ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους, υπομένουν με μια αξιοσημείωτη αξιοπρέπεια και περηφάνια, τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Χωρίς νερό, τηλέφωνο και οδική σύνδεση με τον υπόλοιπο Δήμο Ρήγα Φεραίου, προσπαθούν να επιβιώσουν και να αντιδράσουν. Η εκκλησία, τα σπίτια συνέθεσαν ένα λασπωμένο τοπίο. Κάποια υπόγεια μαζί με τα προϊόντα τους (λάδι, κρασί, κλπ) καθώς και άλλα αντικείμενα που φιλοξενούσαν, όλα μια όμορφη μάζα.
Η καταστροφή περιουσιών σε ορισμένες περιπτώσεις είναι τεράστια. Επιχειρήσεις του χωριού έπαθαν ανεπανόρθωτες ζημιές. Ευτυχώς δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες.
Τα πανηγύρια μας τέλος… Ο Θεός μάς δείχνει άλλους δρόμους. Η πανέμορφη ρεματιά του Κερασιώτη έστω και τροποποιημένη – λόγω των αναπλαστικών έργων τα οποία δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα – δεν υπάρχει πια. Τεράστια πλατάνια ετών κατέρρευσαν και εξαφανίστηκαν μπροστά στα μάτια των κατοίκων. Όμως το ιστορικό δίτοξο γεφύρι άντεξε. Είπε «όχι» και έμεινε εκεί να κοσμεί την Κάτω Κεράσια και να στέκεται δίπλα στους Κερασιώτες. Τώρα μένει σε όλους μας, πέραν όλων των άλλων, να προλάβουμε.
Να προλάβουμε να το προστατέψουμε και αυτό και την εκκλησία με το καμπαναριό. Είναι χρέος μας. Μετά την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος εντός του χωριού, αυτά μας απέμειναν μόνο. Δεν μοιρολατρούμε, δεν χρονοτριβούμε. Αγωνιζόμαστε όλοι μαζί και ο καθένας από τη θέση του… Στην Κερασιά δεν αρμόζει η σημερινή εικόνα.
Ελένη Παπαδημητροπούλου
πρόεδρος του Πολιτιστικού και Εξωραϊστικού
Συλλόγου Κερασιωτών Πηλίου
