Παρελθόν αποτελεί ένα ακόμη εργοστάσιο στη Μαγνησία. Στο νομό που βογκά από την ανεργία -και ας χρησιμοποιούν επιτελεία υπουργείων εξισώσεις που έχουν οδηγήσει στον αποκλεισμό του από κοινωνικά προγράμματα- ένα ακόμη λουκέτο ήρθε να προστεθεί.
Μετά την έκρηξη της αποβιομηχάνισης στη Μαγνησία, με τις Βιομηχανικές της περιοχές να μετατρέπονται σε ατελείωτα αραχνιασμένα οικόπεδα, επιχειρήσεις κρατήθηκαν να λειτουργούν, δίνοντας δουλειά σε εργαζόμενους, συμβάλλοντας στην τοπική οικονομία, δημιουργώντας μια αλυσίδα εργασιών για άλλες τοπικές επιχειρήσεις.
Την ίδια ώρα, πολλά «επενδύθηκαν» ως υποσχέσεις στη μετά – αποβιομηχάνισης εποχή. Μελέτες, έρευνες, συσκέψεις, ημερίδες, εξαγγελίες, διαβεβαιώσεις. Ολα, ωστόσο, έμειναν στα χαρτιά, λόγια του αέρα, και ο νομός, ουδέποτε έκτοτε κατάφερε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος που δημιούργησε το κλείσιμο ή η φυγή βιομηχανιών και βιοτεχνιών.
Απεναντίας δε τα τελευταία χρόνια φάνηκε ανέτοιμος, χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο, να αντιμετωπίσει το νέο τσουνάμι που θα ακολουθούσε, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Τα καμπανάκια -καμπάνες μάλλον- που χτύπησε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας, στην τελευταία γενική του συνέλευση, έμειναν να κρούουν δυνατά, δίχως να συναντήσουν καμία ανταπόκριση.
Με πρώτιστο το ασταθές φορολογικό περιβάλλον, οι εκπρόσωποι των Βιομηχάνων είχαν προειδοποιήσει για το τι θα ακολουθούσε. Οι αιχμές τους ήταν σαφέστατες ειδικά για τις συνεχείς αυξήσεις των συντελεστών φορολόγησης, που αποδυναμώνουν την αγορά εργασίας και ενθαρρύνουν την παραβατικότητα. Τι είχαν ζητήσει; Απλοποίηση του φορολογικού θεσμικού πλαισίου και φορολογία που να μην αποτελεί εφιάλτη για το επιχειρείν.
Οι φόροι είναι ένα μόλις κομμάτι του μεγάλου παζλ, που οδηγεί επιχειρήσεις εκτός λειτουργίας, αφήνοντας στο δρόμο εργαζόμενους.
Πολλά ακόμη συνθέτουν το «τέρας» με το οποίο έχουν να παλέψουν για την επιβίωσή τους μεγάλες, μεσαίες και μικρές παραγωγικές μονάδες. Ολα είναι σε γνώση της κυβέρνησης.
Τόσο που ο υφυπουργός Οικονομίας Αλ. Χαρίτσης, από το Βόλο τον περασμένο Μάιο, μας έλεγε ότι τώρα η… ανάπτυξη έρχεται σε πρώτο πλάνο.
Υποστήριζε συγκεκριμένα τότε ότι πλέον η ατζέντα της δημόσιας συζήτησης αλλάζει, μετά τις θετικές εξελίξεις με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τη διευθέτηση του δημόσιου χρέους και ότι πλέον η ανάπτυξη αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση, ενώ εξέφρασε την αισιοδοξία του λέγοντας ότι: «μετά από 6 χρόνια η χώρα αλλάζει σελίδα».
Υπάρχει κάτι που δεν βλέπουμε;
