Της Βάσως Σαμακοβλή
Υποδύθηκε την υποψήφια να χαλαρώσει, η ίδια και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της, σε πέντε -μαζί με την babysitter- ξαπλώστρες στο νησί των ανέμων, που το κόστος τους θυμίζει χρυσό. 500 ευρώ η μία, της απάντησαν πως ήταν η χρέωση, όσο ένας …υψηλός μισθός για τους νέους εργαζόμενους που δουλεύουν για να λάβουν γύρω στα 300 ευρώ το μήνα. Μάλιστα, η υπεύθυνη της επιχείρησης απάντησε στην ενδιαφερόμενη ότι πρόκειται για τιμή προσφορά…
Ας πληρώσουν όσα θέλουν και όπου θέλουν, δικά τους είναι τα λεφτά, σκέφτηκα παρακολουθώντας το τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Αλλά ο φόρος γι’ αυτές τις υψηλές εισπράξεις θα κοπεί, ήταν η δεύτερη σκέψη. Την απάντηση την έδωσε το ίδιο ρεπορτάζ, παρουσιάζοντας την απόδειξη, στην οποία αναγράφονταν ότι η ξαπλώστρα κοστολογείται 30 ευρώ. Δηλαδή τα 470 ευρώ για μία μόνο ξαπλώστρα, τα παίρνει ο άνεμος…
Ολα αυτά στη Μύκονο, με τις σαμπάνιες των 120.000 ευρώ, τους τιμοκαταλόγους που σε πιάνει ίλιγγος όταν τους διαβάζεις, νομίζοντας ότι τα μάτια τους πολλαπλασιάζουν τα μηδενικά, τα πάρτι και τους γάμους που αφήνουν εκατομμύρια ευρώ πίσω τους.
Το νησί των ανέμων ξορκίζει την κρίση με χρυσά deals, στροβιλίζεται σε εντατικούς ρυθμούς ανάπτυξης, η λέξη κρίση δεν υπάρχει στο νησί, η χλιδή κινείται εκτός ορίων, συνάντησα σε μια σειρά από πρόσφατες αναρτήσεις.
Σου δίνει ικανοποίηση, στο νησί της Μυκόνου ή και σε άλλα νησιά, η κρίση να σβήνει από την καθημερινότητά τους το θερινούς μήνες. Ομως, σε οδηγεί να σκεφτείς ότι δεν ταιριάζει σε μια χώρα που κυνηγά κατά πόδας τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, εκείνους που δουλεύουν οικογενειακά και με υπεραπασχόληση καθημερινή για να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους, να αφήνει διαρκώς τους χλιδάτους στην ησυχία τους. Δεν υπάρχει πλέον το περιθώριο της άνισης, εξόφθαλμα πλέον, μεταχείρισης ανάμεσα στους «μεγάλους» και στους «μικρούς», οι οποίοι έχουν στραγγίσει από την υπερφορολόγηση.
Και αν ένα παρόμοιο ρεπορτάζ, μέσα από το οποίο η φοροδιαφυγή φέρεται να οργιάζει μαζί με την χλιδή, δεν έχει οδηγήσει ακόμη σύσσωμο το ΣΔΟΕ και την Εφορία να κάνει απόβαση στο νησί διακίνησης εκατομμυρίων, κατασκηνώνοντας σ’ αυτό όλο το καλοκαίρι, τότε τι μπορεί να το προκαλέσει;
Οι μικρομεσαίοι δεν κινούνται στα όριά τους, τα έχουν ξεπεράσει. Από τις ημερήσιες εισπράξεις τους, το συνεταιράκι του …δημοσίου εισπράττει καθημερινά τα 3/4 του τζίρου τους, που συγκεντρώνεται ευρώ – ευρώ και όχι με 500 ευρώ από μία ξαπλώστρα ή 120.000 από μία σαμπάνια. Και ας τρέχουν από το πρωί μέχρι το επόμενο πρωί, παλεύοντας για την επιβίωσή τους. Στο πρώτο δε παραστράτημα θα πληρώσουν εξοντωτικά πρόστιμα. Σύμφωνα με όσα προβλέπει ο νόμος. Για το νομοθέτη, άλλωστε, δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος φοροφυγάς, μικρός ή μεγάλος απατεώνας. Ωστόσο, για το κράτος φαίνεται, δυστυχώς, ότι υπάρχουν τα εύκολα θύματα απέναντι σε όσους εισπράττουν αδρά και δεν δίνουν λογαριασμό. Καμία σχέση δηλαδή με όσα ευαγγελίζονταν προεκλογικά η σημερινή κυβέρνηση.
