Τα περήφανα γηρατειά και η μάχη… αξιοπρέπειας

τα-περήφανα-γηρατειά-και-η-μάχη-αξιοπ-792196

Η σημερινή κυβέρνηση ως αντιπολίτευση είχε εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον ανθρώπινο πόνο και είχε κάνει «σημαία» την κοινωνική της ευαισθησία. Λες και ήταν προνόμιο μόνο δικό της η αλληλεγγύη, λες και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις ήταν παντελώς αναίσθητες

Ακούγοντας χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό Real Fm, τον υφυπουργό Εργασίας Τάσο Πετρόπουλο να υπόσχεται όχι άλλες περικοπές στις συντάξεις, στην αρχή απόρησα. Μετά όμως τρόμαξα, με την ευκολία με την οποία από κυβερνητικά χείλη εκστομίζονται τέτοιες χοντράδες, όταν μόλις πριν δύο μέρες το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έδωσε εντολή να καταρτιστούν οι προϋπολογισμοί των ασφαλιστικών ταμείων του 2019 με βάση τις ψηφισμένες περικοπές του 2016.

Γιατί τόση απανθρωπιά, σκέφτηκα. Είναι δυνατόν στον βωμό της δημιουργίας εντυπώσεων και αφού ακόμη δεν υπάρχει τίποτα χειροπιαστό, να βγαίνουν και να καλλιεργούν φρούδες ελπίδες;

Αν έκαναν τον κόπο οι κυβερνώντες να σκεφτούν, την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί και την ανέχεια στην οποία έχουν οδηγηθεί οι περισσότεροι από τους συνταξιούχους ελέω μνημονίων, δεν θα έπρεπε καν να ψελλίζουν οτιδήποτε. Πόσο μάλλον να υπόσχονται κιόλας ότι δεν θα γίνουν περικοπές, όταν ήδη τις έχουν ψηφίσει.

Τα «περήφανα γηρατειά» όπως τα αποκαλούσε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, αναγκάζονται να διεκδικούν όχι μόνο την «αξιοπρέπειά» τους στα πεζοδρόμια και στους αγώνες, αλλά την επιβίωσή τους. Γιατί με τις νέες μειώσεις συντάξεων που έχουν υποστεί, σε ένα μεγάλο ποσοστό αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.

Η σημερινή κυβέρνηση ως αντιπολίτευση είχε εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον ανθρώπινο πόνο και είχε κάνει «σημαία» την κοινωνική της ευαισθησία. Λες και ήταν προνόμιο μόνο δικό της η αλληλεγγύη, λες και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις ήταν παντελώς αναίσθητες απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και στις ανάγκες των συνταξιούχων. Μέχρι που άρχισε να ψηφίζει περικοπές. Μέχρι που επέβαλε τον νόμο Κατρούγκαλου που έφερε τα πάνω – κάτω ανατρέποντας τον οικογενειακό προγραμματισμό χιλιάδων συνταξιούχων.

Και τώρα προσπαθεί και πάλι να τους κοροϊδέψει. Αν δοθεί το «οκ» από τους δανειστές και μετατεθεί η απόφαση περικοπής των συντάξεων από 1-1-2019, τότε να βγει και να το ανακοινώσει, διαφορετικά το εμπόριο ελπίδας που έχει ξεκινήσει είναι δείγμα πολιτικής απελπισίας αφενός και αφετέρου κοινωνικής αναλγησίας απέναντι σε μία χειμαζόμενη κοινωνική ομάδα.

Γιατί για να έχουμε και πάλι αυξήσεις συντάξεων και μισθών στη χώρα, πρέπει πρώτα να έρθει η ανάπτυξη και αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τουλάχιστον ανάπτυξη με θετικό πρόσημο.

Άλλωστε η ανάπτυξη έρχεται με συγκεκριμένους τρόπους, ή έχεις και ρίχνεις λεφτά στην αγορά ή με επενδύσεις που για να έρθουν θέλουν ένα σωρό προϋποθέσεις.

Οι εκπρόσωποι των συνταξιούχων γνωρίζουν ότι το Μαξίμου προσπαθεί να τους χρησιμοποιήσει.

Δεν είναι τυχαίο πως, παρά τις δεσμεύσεις που μοιράζονται απλόχερα στα λόγια, είναι αποφασισμένοι και το δηλώνουν, πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους. Είναι πλέον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους θέμα αξιοπρέπειας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου