Όσοι διαχειρίζονται την όλη κατάσταση μέσω της κυβέρνησης, επιμένουν να κρύβουν επιμελώς ότι η φτώχεια και η ανέχεια όχι απλά υφίστανται, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν διευρυνθεί κιόλας.
Tα τελευταία τρία χρόνια ολοένα και περισσότερες οικογένειες δηλώνουν ότι έχουν ένα ακόμη άνεργο μέλος, και ακόμη περισσότερα νοικοκυριά δηλώνουν ότι αναγκάζονται να πετσοκόψουν και άλλο τις καθημερινές τους ανάγκες προκειμένου να ανταπεξέλθουν.
Για αυτό και δεν είναι τυχαία η υστέρηση εσόδων του κράτους, αφού οι πολίτες δεν έχουν να πληρώσουν πλέον άλλα χαράτσια. Στέγνωσαν τα ταμεία, διότι στέγνωσαν πρώτα τα νοικοκυριά.
Η συνέχιση αυτής της πολιτικής, το μόνο που εγγυάται είναι βαθύτερη φτώχεια, περισσότερους πεινασμένους και άστεγους. Όποιος πλέον δεν το βλέπει εθελοτυφλεί ή αρέσκεται να προσδοκά κάτι ανέφικτο. Ο μονόδρομος που επικαλούνται είναι πράγματι μονόδρομος προς τη φτώχεια και την εξαθλίωση, κι όχι προς την ανάκαμψη που επαγγέλλονται, στην οποία πλέον δεν πιστεύουν ούτε οι πιο αδαείς.
Η παραπάνω δραματική διαπίστωση έρχεται και κουμπώνει με τις τραγικές συνέπειες της επιβολής και εφαρμογής τριών μνημονίων στην πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Τα μεγαλύτερα θύματα φυσικά είναι οι εργαζόμενοι. Και όμως παρ’ όλα αυτά όσοι διαχειρίζονται την όλη κατάσταση μέσω της κυβέρνησης, επιμένουν να κρύβουν επιμελώς ότι η φτώχεια και η ανέχεια όχι απλά υφίστανται, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν διευρυνθεί κιόλας.
Πρόσφατα στοιχεία της Eurostat μιλούν για μείωση κόστους εργασίας, μόνο όμως για τους Έλληνες σε ολόκληρη Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Ελληνες εργαζόμενοι ήταν οι μόνοι που είδαν τις αμοιβές και τις εισφορές τους να μειώνονται σε όλη την ευρωζώνη.
Πλέον, το μέσο κόστος ανά ώρα εργασίας έχει υποχωρήσει σημαντικά για τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε επιχειρήσεις με τουλάχιστον 10 υπαλλήλους, χωρίς να συνυπολογίζεται ο αγροτικός τομέας και το δημόσιο.
Σε απόλυτες τιμές η Ελλάδα βρίσκεται στην πέμπτη θέση από το τέλος στην ευρωζώνη με 14,9 ευρώ ανά ώρα, μπροστά μόνο από τις Μάλτα με 12,3 ευρώ, Πορτογαλία με 12,2 ευρώ, Εσθονία με 8,4 ευρώ και Σλοβακία με 8,3 ευρώ. Στην κορυφή βρίσκονται το Βέλγιο με 37,2, το Λουξεμβούργο με 34,6 και η Γαλλία με 34,2 ευρώ.
Η κρίση στην ελληνική οικονομία συνεχίζει να σκάει μόνο στα χέρια των εργαζομένων και των συνταξιούχων, καθώς επίσης και των μικρομεσαίων που βλέπουν κάθε μέρα τις μικρές επιχειρήσεις να αφανίζονται.
Για αυτό και είναι επίκαιρο όσο ποτέ το αίτημα των συνδικάτων για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αύξηση του κατώτατου μισθού. Η ρητορική του Υπουργείου Εργασίας μέχρι σήμερα μπορεί να στρέφεται προς αυτή την κατεύθυνση. Στην πράξη όμως οι εργαζόμενοι παραμένουν πένητες, και από χρονιά σε χρονιά φτωχοποιούνται ακόμη περισσότερο.
