Οι δανειολήπτες δεν μπορούν να είναι βορά στα χέρια του τραπεζικού συστήματος, το οποίο κατά τα χρόνια της κρίσης κοινωνικοποίησε τα χρέη του που τα πληρώνουμε εμείς, και συνεχίζει να κρατά τα κέρδη του
Η κυβέρνηση και οι τράπεζες -όπως διαβάζω- κρατούν με νύχια και με δόντια την κατάσταση, μήπως και προλάβουν το σκάσιμο της «βόμβας». Όμως, τα χαράτσια, η τεράστια ανεργία και οι πολιτικές άγριας λιτότητας έχουν φέρει τα αντίθετα –από τα προσδοκόμενα- αποτελέσματα.
Τα κόκκινα δάνεια είναι ένα μείζον θέμα, που αν σκάσουν θα γκρεμίσουν τα πάντα στο διάβα τους. Πρόκειται για το ιδιωτικό χρέος, ένα χρέος που δεν εξυπηρετείται και δεν έχει καμία προοπτική να πληρωθεί όσο οι δανειολήπτες δεν έχουν τη δυνατότητα αποπληρωμής. Μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του κάθε νοικοκυριού.
Ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει άλλους φόρους, οι τράπεζες ζητούν τις δόσεις για τα δάνεια που έχουν δώσει και το αδιέξοδο συνεχίζεται μέρα με τη μέρα.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν και τα «πορτοκαλί», τα δάνεια δηλαδή που οι τράπεζες τα παρουσιάζουν ότι κινούνται «όπως όπως»… Μέχρι πρότινος οι τράπεζες παρουσίαζαν στην ΕΚΤ μόνο τα πραγματικά «κόκκινα», ενώ αν έβρισκαν κάποιο που μπορούσε -με οποιοδήποτε τρόπο- να αποκτήσει κίνηση, έβγαινε από τη λίστα.
Το πρόβλημα λοιπόν σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομικούς αναλυτές, επεκτείνεται και στα δάνεια που δείχνουν να είναι ρυθμισμένα ή έχουν περάσει ήδη στη φάση της αναδιάρθρωσης. Κάποια από αυτά είναι «λογιστικά» ρυθμισμένα, κάποια άλλα ήταν κάποτε ρυθμισμένα και τώρα έγιναν και πάλι «κόκκινα», άλλα είναι σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Δεν είναι μόνο στεγαστικά, αλλά καταναλωτικά ακόμα και επιχειρηματικά.
Το θέμα είναι λοιπόν αν η ΕΚΤ θα δεχθεί τα αναδιαρθρωμένα δάνεια που έχουν αλλάξει… χρώμα και δεν είναι «κόκκινα», άσχετα με το αν στην πορεία έγιναν επισφαλή. Επίσης, θα πρέπει να ελεγχθούν και αυτά που βρίσκονται στο όριο.
Το πρόβλημα για το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν χρησιμοποιεί τη μέθοδο που θα εφαρμοστεί, με την ταξινόμηση των ρυθμισμένων δανείων να γίνεται με μη εναρμονισμένο πλαίσιο.
Και όλα αυτά την ώρα που χιλιάδες νοικοκυριά βιώνουν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Για αυτό και είναι ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα, ουσιαστικά, που να δίνουν πραγματική ανάσα στους δανειολήπτες και δεν θα τους αφήνουν βορά στα χέρια του τραπεζικού συστήματος, το οποίο κατά τα χρόνια της κρίσης κοινωνικοποίησε τα χρέη του που τα πληρώνουμε εμείς, και συνεχίζει να κρατά τα κέρδη του
