Καμία επίθεση δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένη, όταν καταλύει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.
Η επίθεση στη Συρία είναι μία ακόμη επίθεση… στρωμένη με δεκάδες δικαιολογίες. Δικαιολογίες οι οποίες όμως δεν πείθουν κανένα.
Η Συρία είναι πατρίδα ανθρώπων. Όχι πεδίο βολής ή δοκιμαστήριο νέων όπλων, διάβασα χθες να γράφεται από ανθρώπους που αντιδρούν σε όσα διαδραματίζονται εκεί, όχι επειδή είναι φίλα προσκείμενοι στο καθεστώς της Συρίας, αλλά επειδή βλέπουν πως πίσω από την επίθεση, οι πραγματικοί λόγοι είναι καθαρά οικονομικοί και όχι τα χημικά όπλα.
Επιπλέον θα πρέπει να προβληματίσει το γεγονός ότι οι περισσότεροι έσπευσαν να χαιρετίσουν την επίθεση, κάνοντας «αβάντα» έτσι στις ΗΠΑ και τους συμμάχους της σ’ αυτή την επίθεση, αποδεχόμενοι όμως ουσιαστικά την καταστρατήγηση κάθε διεθνούς συνθήκης, αφού η στρατιωτική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε χωρίς προηγουμένως να πάρει την έγκριση του ΣΑ του ΟΗΕ.
Δεν συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου αυτό, για όσους έσπευσαν να δηλώσουν σύμφωνοι με την επίθεση;
Καμία επίθεση δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένη, όταν καταλύει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.
Για αυτό και τείνουμε να συμφωνήσουμε με όσους υποστηρίζουν πως η επίθεση στη Συρία των συμμαχικών δυνάμεων ΗΠΑ, Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου επιβεβαιώνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι στην περιοχή λαμβάνει χώρα ένας νέος ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων, που έχει φέρει ΗΠΑ και Ρωσία στο χειρότερο σημείο των σχέσεών τους από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Την εν λόγω άποψη εξέφρασαν χθες αρκετοί διεθνολόγοι, διαβλέποντας ότι ο τρόπος του χτυπήματος αλλά και η συγκρατημένη έως τώρα αντίδραση της Μόσχας, μας δίδουν την ελπίδα ότι δεν θα υπάρξει περεταίρω κλιμάκωση στην ήδη τεταμένη κατάσταση.
Χρόνιοι ανταγωνισμοί, προσωπικές στρατηγικές ηγετών, συμφέροντα, επιδιώξεις και ιστορικές διαμάχες περιπλέκονται για ακόμη μια φορά σε ένα επικίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα γαϊτανάκι και το κουβάρι της συριακής κρίσης αντί να λύνεται, μπερδεύεται χειρότερα.
Η επίκληση ανθρωπιστικών λόγων για την πραγμάτωση επιθέσεων και στρατιωτικών επιδρομών, πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί μπούμεραγκ, αν δεν είναι απολύτως τεκμηριωμένη και αποδεδειγμένη, ενώ δεν πρέπει να γίνεται επιλεκτικά και κατά τα δοκούν.
Οφείλουμε να έχουμε πάντα κατά νου πάντα, ότι η χρήση βίας και στρατιωτικών μέσων, πολλές φορές οδηγεί ακόμα και μια πλήρως ελεγχόμενη κρίση εκτός ελέγχου με ολέθριες επιπτώσεις. Ας ελπίσουμε ότι υπάρχει ακόμα χρόνος εκτόνωση και διπλωματία.
