Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων συνεχίζει ακάθεκτη το φοροσαφάρι, βάζοντας κλειδωνιά σε όσες επιχειρήσεις διαπιστώνεται ότι παραβατούν για μη έκδοση αποδείξεων. Αυτό προβλέπει ο νόμος, αυτό πρέπει να γίνει. Αναρωτιέμαι ωστόσο – με αφορμή και την έξαρση του φαινομένου της μη έκδοσης αποδείξεων- είναι δυνατόν από τη μία στιγμή στην άλλη να έγιναν όλοι οι επαγγελματίες παράνομοι; Ασφαλώς και όχι.
Κανένας δεν έχει την απαίτηση να μη φορολογείται. Άλλο όμως φορολόγηση και άλλο φορολογική εξόντωση. Με τη διαρκή αύξηση των φορολογικών συντελεστών στη λογική να μη γίνουν άλλες παρεμβάσεις, μοιραία ένα τμήμα της επιχειρηματικότητας, για να μην οδηγηθεί στον αφανισμό (και μαζί της δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα) επιλέγει να αυθαιρετεί. Όμως το κράτος οφείλει να σκεφτεί πως δεν είναι δυνατόν να θες, υποτίθεται, να χτίσεις κάτι γκρεμίζοντας κάτι άλλο. Ούτε η λογική ότι οι επιχειρήσεις έχουν, άρα μπορούν να πληρώνουν, βγάζει πουθενά.
Όταν σε μία απόδειξη των 100 ευρώ το 60% σχεδόν το εισπράττει το κράτος, υπάρχει θέμα.
Το έλεγαν άλλωστε πριν από ένα χρόνο όλοι οι παράγοντες της αγοράς, αλλά κανείς από το οικονομικό επιτελείο δεν τους άκουγε. Προειδοποιούσαν πως οι επιβαρύνσεις σε εισφορές και φόρους θα έκαναν το κίνητρο μη έκδοσης της απόδειξης μεγαλύτερο από ποτέ.
Δεν προειδοποιούσαν τυχαία. Είχαν κάνει τη λογιστική ανάλυση: Η απόδειξη σε μια ταμειακή μηχανή που έχει εγκατασταθεί σε μια μικρομεσαία επιχείρηση (ατομική ή προσωπική) ή αντίστοιχα το τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών ενσωματώνει: ΦΠΑ 24%, φόρο εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης που κυμαίνεται από 22% έως 55%, ασφαλιστική εισφορά (20% για την κύρια σύνταξη, 7% για την επικουρική αν υπάρχει και 6,95% για τον κλάδο υγείας). Όλα τα παραπάνω, εάν προσμετρηθούν δείχνουν ότι από τα 100 ευρώ, η επιχείρηση προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί πρέπει να καταβάλλει τα 60 σχεδόν ευρώ στο κράτος.
Έτσι όμως, αναρωτιέται κανείς, μπορεί μία επιχείρηση να σταθεί; Όχι, απαντούμε εμείς, και ας μην είμαστε επιχειρηματίες. Και η απάντηση βγαίνει αβίαστα, καθώς δεν είναι δυνατόν και δεν ισχύει σε κανένα κράτος του κόσμου αυτή η «φοροτρέλα» που θέλει το κράτος συνέταιρο με την επιχείρηση, μόνο όμως στο δώσε και όχι στο πάρε, ή πιο απλά μόνο ως προς τις υποχρεώσεις της επιχείρησης προς το κράτος και όχι του κράτους προς την επιχείρηση. Για αυτό μην μας φαίνεται περίεργο που ήδη 10.000 επιχειρήσεις έχουν μετακομίσει σε άλλες χώρες, δηλώνοντας την έδρα τους εκεί και αρχίζοντας δραστηριότητες σε άλλες αγορές. Αν όμως συνεχιστεί αυτή η «αιμορραγία» χαμένος θα είναι το ίδιο το κράτος, που ασφαλώς και θα εσοδέψει περισσότερα στα δημόσια ταμεία, αφήνοντας ανοιχτές τις επιχειρήσεις να δουλέψουν, από το να επιβάλλει μόνο λουκέτα.
