Οι «τεμπέληδες» και πένητες Έλληνες όμως πρέπει να τιμωρηθούν. Και τιμωρούνται… να ζούνε ολοένα και περισσότερο φτωχοί
Ενώ όλοι επικαλούνται την Ευρώπη για να μας πείσουν ότι πρέπει να «συμμορφωθούμε», όταν γίνονται οι συγκρίσεις με το τι ισχύει σε άλλες χώρες η απογοήτευση που σε πιάνει είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. Διότι ανακαλύπτεις πολύ γρήγορα ότι επικαλούνται την Ευρώπη στα δύσκολα και αποκρύπτουν διαφορές και συγκριτικά στοιχεία, που αποδεικνύουν πόσο πίσω είμαστε, είτε ως εργαζόμενοι είτε ως άνεργοι.
Την ώρα που στην Ελλάδα μειώνεται η διάρκεια καταβολής των επιδομάτων ανεργίας, γίνονται περισσότερο αυστηρά τα κριτήρια για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, αλλά και για τον καθορισμό του ύψους των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα από τον ΟΑΕΔ, στην υπόλοιπη Ευρώπη ισχύει ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό, που πράγματι λειτουργεί ως κοινωνικό δίχτυ για τον κάθε άνεργο και χειμαζόμενο εργαζόμενο.
Στην Ελλάδα το επίδομα ανεργίας δεν φτάνει τα 400 ευρώ το μήνα και ο άνεργος το λαμβάνει για 12 μήνες.
Στην Ισπανία οι άνεργοι για τους πρώτους 6 μήνες λαμβάνουν 490 ευρώ και για τους επόμενους 18 μήνες 420 ευρώ.
Στη Γαλλία οι άνεργοι μπορούν για 33 μήνες να αναζητήσουν δουλειά λαμβάνοντας 990 ευρώ το μήνα επίδομα ανεργίας.
Το γερμανικό κράτος βοηθά του ανέργους με επίδομα που φθάνει τα 627 ευρώ για τους πρώτους 12 μήνες και 375 ευρώ επίδομα ενοικίου μέχρι να βρουν δουλειά. Επίσης αναλαμβάνει την αποπληρωμή στεγαστικών δανείων για όσο χρόνο χρειαστεί.
Επίσης, οι Γερμανοί άνεργοι παίρνουν διπλό επίδομα -και για την ανεργία και για το ενοίκιο τους, που ξεπερνά τα 1.100 ευρώ το μήνα- και μάλιστα για τρία χρόνια, οι Γάλλοι άνεργοι -αλλά ακόμη και οι Ισπανοί- παίρνουν κι αυτοί επίδομα ανεργίας για τρία χρόνια έστω και κλιμακωτά, δηλαδή περί τα 650 ευρώ το μήνα τον πρώτο χρόνο και 480 ευρώ το μήνα για τα επόμενα δύο χρόνια.
Οι «τεμπέληδες» και πένητες Έλληνες όμως πρέπει να τιμωρηθούν. Και τιμωρούνται… να ζούνε ολοένα και περισσότερο φτωχοί.
Όλη αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει ένα ανυπόφορο και δυσοίωνο κλίμα, με τους εργαζόμενους κυριολεκτικά να συνθλίβονται, την αγορά να παραπαίει και να νεκρώνεται από τα απανωτά λουκέτα, και την προοπτική ανάπτυξης μάλλον να απομακρύνεται. Επειδή η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, επιβάλλεται η άμεση εξεύρεση τρόπων ανάσχεσης αυτής της αρνητικής κατάστασης, που απειλεί μια ολόκληρη κοινωνία.
