Και είμαστε ακόμη στην αρχή

και-είμαστε-ακόμη-στην-αρχή-547966

Η λιτότητα δεν απέδωσε και δεν μπορεί να δώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε μια χώρα που προσπαθεί να «βγει» από την κρίση

Έχουμε από τη μία πλευρά την κυβέρνηση να διατυμπανίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέτρα «ούτε ένα ευρώ» και την ίδια στιγμή έχει αποδεχτεί τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1,5 δισ. ευρώ τουλάχιστον και παράλληλα τη μείωση του αφορολόγητου. Σε λίγες ημέρες θα αρχίσουν να «παίζουν» τα σενάρια για το ποιοι συνταξιούχοι και πόσο θα χάσουν από τη σύνταξή τους. Θα είναι όλοι, θα είναι όσοι έχουν πάνω από τα 800 ευρώ ή τα 1.000 για να «βγει» ο νέος λογαριασμός; Μία από τα… ίδια, λοιπόν.

Από την άλλη πλευρά, οι δανειστές που υποτίθεται ότι άλλαξαν μυαλά και αναγνώρισαν τα λάθη που έγιναν στο ελληνικό πρόγραμμα, θεωρούν ως βασικές προτεραιότητες τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.

Kαι όμως η λιτότητα δεν απέδωσε και δεν μπορεί να δώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε μια χώρα που προσπαθεί να «βγει» από την κρίση. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των απόψεων που ακούγονται τόσο από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης όσο και από ορισμένους εκπροσώπους των δανειστών.

Όλοι συμφωνούν, υποτίθεται, ότι πρέπει να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της προσπάθειας και των επερχόμενων μέτρων στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και των μεταρρυθμίσεων.

Είναι επίσης αλήθεια, ότι οι μεταρρυθμίσεις ήταν λιγότερες από εκείνες που χρειάζονται πραγματικά, για να αντιμετωπιστούν χρόνιες παθογένειες και να λειτουργήσουμε ως χώρα σύγχρονη, με αποτελεσματική διοίκηση, με θεσμούς που λειτουργούν, με κανόνες δικαίου.

Την ίδια στιγμή όμως που ξορκίζουμε δήθεν τη λιτότητα, η λιτότητα είναι παρούσα και μάλιστα με ακόμη σκληρότερους όρους. Είναι παρούσα με τα νέα μέτρα που φαίνεται ότι θα συμφωνήσουν η κυβέρνηση και οι θεσμοί μετά την αρχική συμφωνία που επετεύχθη στη συνεδρίαση του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.

Και από ό,τι δείχνουν τα πράγματα το πιο σοβαρό θα είναι ότι οι θεσμοί δεν «κάνουν πίσω» στα εργασιακά. Σε μια χώρα όπου δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα, κυρίως λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην πραγματική οικονομία. Σε μια χώρα που οι μισοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν πληρώνονται καν το μειωμένο μισθό τους. Οι θεσμοί εξακολουθούν να θεωρούν ως «κορωνίδα» των μεταρρυθμίσεων τις εργασιακές σχέσεις. Όμως τα λεγόμενα αντίμετρα δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ανακουφίσουν όσους θα υποστούν τις συνέπειες των νέων επώδυνων μέτρων. Μπορεί κάποιος να μας πει, αυτό τον «κάβο» λοιπόν πώς θα τον περάσουμε εμείς οι εργαζόμενοι εάν ο επώδυνος συμβιβασμός περιλαμβάνει νέο Αρμαγεδώννα στα εργασιακά;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου