Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Η ίδια φρασεολογία, οι ίδιοι επικοινωνιακοί χειρισμοί, στο ίδιο έργο θεατές
Σαν χθες -21 Φεβρουαρίου 2012- και πάλι η Ελλάδα πανηγύριζε με τη συμφωνία στο τότε Eurogroup για το δεύτερο πακέτο διάσωσης της χώρας. Τότε το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, μετά από μία μαραθώνια διαπραγμάτευση που διήρκεσε περισσότερες από 13 ώρες, κατέληγε σε συμφωνία για το δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, υπό αυστηρές προϋποθέσεις και με ενισχυμένη εποπτεία. Έτσι χορηγήθηκε νέο δάνειο, ύψους 130 δισ. ευρώ για τη χρονική περίοδο έως το 2014. Αποφασίστηκε επίσης το περιβόητο κούρεμα (PSI), μία συμφωνία που τότε λέγονταν ότι αναμένεται να οδηγήσει σε μείωση του δημόσιου χρέους στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020.
Περιχαρής τότε ο ΥΠΟΙΚ Ευάγγελος Βενιζέλος πανηγύριζε για τη συμφωνία λέγοντας «Αφαιρέσαμε από τις πλάτες του ελληνικού λαού 107 δισ. ευρώ διαχρονικού βάρους, μετά από δύσκολες προσπάθειες και ότι αυτό είναι μια προσφορά στις νεώτερες γενιές. Αποτιμώντας εξάλλου σε συνέντευξη Τύπου τα αποτελέσματα της τότε συνεδρίασης του Eurogroup, ο κ. Βενιζέλος είχε δηλώσει πως «διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στην αποτυχία της χώρας» ενώ θέτοντας το ερώτημα «τι θα συνέβαινε σήμερα στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη και στην παγκόσμια οικονομία εάν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία; Τι προοπτικές θα υπήρχαν για τις τράπεζες, τις αποταμιεύσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων;» ο κ. Βενιζέλος είχε πει: «Αποφεύχθηκε το εφιαλτικό σενάριο, η χώρα έχει μια νέα ευκαιρία και αυτή θα πρέπει να την αξιοποιήσουμε».
Πέντε χρόνια πριν όλα αυτά. Από τότε κύλησε πολύς χαμένος -όπως αποδεικνύεται από την εξέλιξη- χρόνος. Η χώρα ακόμη δεν διασώθηκε με την έννοια που φαντάζομαι ότι είχε στο μυαλό του ο κ. Βενιζέλος και οι έλληνες που τότε τον άκουγαν να λέει τα παραπάνω. Αντιθέτως φτάσαμε στην 21-2-2017, πέντε χρόνια μετά, ένας άλλος υπουργός Οικονομικών, αυτή τη φορά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και μία άλλη κυβέρνηση, που πέντε χρόνια πριν έστρεφε τα πυρά της και έσερνε τα εξ αμάξης στον κ. Βενιζέλο για εκείνη τη συμφωνία, να πανηγυρίζει σήμερα χρησιμοποιώντας σχεδόν τα ίδια επιχειρήματα – πλην κουρέματος που δεν υφίσταται ακόμη τουλάχιστον- για να πείσει ότι η συμφωνία που επετεύχθη προχθές στο Eurogroup, μας λύνει όλα τα προβλήματα. Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Η ίδια φρασεολογία, οι ίδιοι επικοινωνιακοί χειρισμοί, στο ίδιο έργο θεατές.
Δεν ξέρω που εδράζεται αυτή η αισιοδοξία. Ίσως στο Μαξίμου να ξέρουν κάτι παραπάνω από όλους μας, τους κοινούς θνητούς, που αυτό που καταλάβαμε ακούγοντας και «ζωντανά» τις δηλώσεις όλων των εμπλεκομένων, είναι ότι στο Eurogroup και, αφού η Ελλάδα συμφώνησε ότι θα προνομοθετήσει μέτρα, συμφώνησαν ότι πρέπει να επιστρέψουν οι θεσμοί, να επανεκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για να επέλθει η συμφωνία επί των μέτρων που θα ληφθούν.
Εάν αυτό συνιστά επιτυχία, οκ. να το πανηγυρίσουμε όλοι μαζί. Όμως να συμφωνήσουμε κιόλας ότι υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη να διανύσουμε μέχρι να μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς και πάνω από όλα σίγουροι ότι νέα επώδυνα μέτρα δεν θα υπάρχουν. Καλόπιστοι ασφαλώς και θέλουμε να είμαστε, κουτόφραγκοι όμως όχι. Αρκετά το πληρώσαμε αυτό και κατά μόνας και ως σύνολο οι πολίτες.
