Τα μνημόνια έφεραν τη μιζέρια και τη δυστυχία στα σπίτια μας. Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο
Επιμένουν να προκαλούν οι υπουργοί της κυβέρνησης με τις δηλώσεις τους και την εμμονή τους να παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο.
Τελευταίο κρούσμα ο κ. Φλαμπουράρης, που μας έχει απασχολήσει στο παρελθόν με τα πόθεν έσχες του, που βγήκε να μας διαβεβαιώσει ότι η κρίση πέρασε καθώς, όπως είπε, πλέον δεν βλέπει κόσμο να ψάχνει πια στα σκουπίδια όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν. Λόγια που αποδεικνύουν πως ο υπουργός ανήκει σε εκείνο το είδος πολιτικού που σκέφτεται όχι τις επόμενες γενιές, αλλά τις επόμενες εκλογές.
Χωρίς να σκεφτεί, και χωρίς να νοιάζεται πώς κατάντησε η Ελλάδα στην εποχή των μνημονίων.
Νέα παιδιά, με άνεργους γονείς, αντί να είναι αφοσιωμένα στις σπουδές τους, εξαναγκάζονται να δουλεύουν για 200 ευρώ το μήνα και μάλιστα σε κερδοφόρες επιχειρήσεις με αυξανόμενα τα έσοδα από τις πωλήσεις τους. Που είναι το κράτος πρόνοιας; Ποιες είναι οι κοινωνικές παροχές στους άνεργους πολύτεκνους γονείς;
Η λέξη μιζέρια υποδηλώνει τα «χίλια κακά της μοίρας μας». Σύμφωνα με το λεξικό του Πάπυρου, μιζέρια σημαίνει αθλιότητα, κακομοιριά, δυστυχία, φτώχεια, αδυναμία να καλύψει κάποιος τις στοιχειώδεις βιοποριστικές του ανάγκες, για διατροφή, στέγαση, ένδυση, κ.λπ.
Ο μίζερος είναι εξαθλιωμένος, αποκλεισμένος από την κοινωνία, ζει στο περιθώριο πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει γι’ αυτόν ένα καλύτερο αύριο. Τα μνημόνια έφεραν τη μιζέρια και τη δυστυχία στα σπίτια μας. Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο. Το 2010 ο κατώτερος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα ήταν 746 ευρώ. Σήμερα ο κατώτερος μισθός είναι 586 ευρώ.
Την ίδια ώρα, οι Έλληνες αντιμετωπίζουν πλέον με δέος την πλημμυρίδα των φορολογικών μέτρων που εφαρμόζονται.
Η Ελλάδα, μια χώρα με διαλυμένη παραγωγική βάση και οικονομία αποτελματωμένη από την μακροχρόνια ύφεση, σαρώνεται την περίοδο αυτή από μια πρωτοφανή φοροκαταιγίδα, η οποία απειλεί να εξατμίσει τα τελευταία ψίχουλα ρευστότητας από την αγορά και να δώσει τη χαριστική βολή στα μικρά και μεσαία εισοδήματα.
Η καθολική εξαθλίωση που βιώνει σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας (2.000.000 πολίτες ) και η πενία που αγγίζει σταδιακά μια μεγαλύτερη μερίδα (3.800.000) συγκροτούν ένα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο περιλαμβάνει περίπου το 60% του ελληνικού λαού. Τα 2/3 των Ελλήνων βρίσκονται σε περίσταση και υποφέρει, αδυνατώντας να συνδυάσει την πληρωμή των υπέρογκων και παράλογων φορών με τη διατήρηση ενός στοιχειωδώς αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής.
Άνοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την υποβολή αιτήσεων για το Κοινωνικό Εισόδημα των 350 ευρώ, και μέσα σε λίγες ώρες το σύστημα τέθηκε εκτός λόγω της υπερζήτησης, από νοικοκυριά που είναι πλέον στα όρια της φτώχειας.
Πρόκειται για παραλογισμό των κυβερνήσεων των μνημονίων και της Τρόικας αλλά και για προσχεδιασμένη επιχείρηση να καταστούν φτωχοί όλοι οι Έλληνες.
Όποια εκδοχή και αν προτιμά ο καθένας από εμάς, ανάλογα με την οικονομική του βάση και την ιδεολογική του συγκρότηση, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: Η εξαθλίωση, που απειλεί πλέον την πλειοψηφία της κοινωνίας μας, είναι γενική και καθολική.
Οι αδηφάγες απαιτήσεις των δανειστών δεν γνωρίζουν κανένα φραγμό. Κανένα όριο όμως δεν γνωρίζει και η υποχωρητικότητα της κυβέρνησης απέναντι στους οικονομικούς και πολιτικούς καταναγκασμούς που ασκεί η γερμανική πλέον Ε.Ε. στον ελληνικό λαό και την αξιοπρέπεια του, αφού και πλέον είναι έτοιμη να συμβιβαστεί.
