Δραματική είναι η έκκληση που κάνει ο επιχειρηματικός κόσμος, άλλα και όσοι αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι παλινωδίες μπορεί τελικά να μας κοστίσουν ακριβά.
Tα όσα επισήμανε χθες στην εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας η πρόεδρος Ελ. Κολλιοπούλου, συνιστούν ένα καμπανάκι αγωνίας από τον επιχειρηματικό κόσμο, που βλέπει τις μέρες να περνούν και την Ελλάδα να χάνει διαρκώς έδαφος εξαιτίας του αρνητικού κλίματος που έχει δημιουργηθεί στη διαπραγμάτευση.
Τυχόν περαιτέρω σημαντική καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης -εδώ που φτάσαμε πλέον- συνηγορούν όλοι ότι θα έχει αρνητικές παρενέργειες στην πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Η επιμονή του ΔΝΤ να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση στην άμεση νομοθέτηση νέων δημοσιονομικών μέτρων, συνολικού ύψους τουλάχιστον 4,5 δισ. ευρώ για την περίοδο 2018-2020, είναι η βασική αιτία για την οποία έχουν «παγώσει» οι διαπραγματεύσεις για τη δεύτερη αξιολόγηση, καθώς η ελληνική πλευρά δεν δέχεται επουδενί κάτι τέτοιο, και αντιπροτείνει απλά μια παράταση της ισχύος του δημοσιονομικού κόφτη, χωρίς λεπτομερή προσδιορισμό των νέων μέτρων που θα περιλαμβάνονται σε περίπτωση μη επίτευξης των προβλεπόμενων δημοσιονομικών στόχων.
Ακόμη όμως και η προοπτική αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, την οποία η ελληνική πλευρά φαίνεται πλέον ότι θα δεχόταν ασμένως, τείνει να μετατραπεί σε εφιάλτη για την κυβέρνηση, αφού πλέον οι δανειστές θέτουν ως προϋπόθεση την παραμονή του.
Όλες αυτές οι εξελίξεις όμως τείνουν πλέον να εδραιώσουν, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος, ένα κλίμα αβεβαιότητας για την εξέλιξη του ελληνικού ζητήματος, και μια αίσθηση ότι δεν υπάρχει άμεσα ορατή καμία προοπτική διεξόδου. Αν δεν υπάρξει σύντομα κάποια θετική εξέλιξη που θα οδηγήσει σε «ξεπάγωμα» των διαπραγματεύσεων, το κλίμα αβεβαιότητας θα παγιωθεί και οι συνθήκες που θα επικρατούν στην ελληνική οικονομία δεν θα επιτρέπουν πλέον την πραγματοποίηση νέων επενδυτικών σχεδίων.
Ήδη τα σενάρια που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι πραγματικά εφιαλτικά. Δραματική άλλωστε είναι και η έκκληση που κάνει ο επιχειρηματικός κόσμος, άλλα και όσοι αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι παλινωδίες μπορεί τελικά να μας κοστίσουν ακριβά.
Όπως κόστισαν τον Ιούνιο του 2015, που όλοι απεύχονται να επαναληφθεί. Μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορούν να φανταστούν οι άνθρωποι της αγοράς, ότι μπορεί όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, σε λίγες μέρες να οδηγήσουν σε ένα πλήρες αδιέξοδο, και η χώρα να επιβαρυνθεί με ένα ακόμη μνημόνιο, και επώδυνα νέα μέτρα που θα οδηγήσουν σε επιπλέον ύφεση και βύθιση την οικονομία.
Τα καμπανάκια που πλέον «χτυπούν» δεν μπορεί να αγνοηθούν. Ασφαλώς και η κυβέρνηση έχει υποχρέωση έναντι του πολύπαθου λαού να θέσει κόκκινες γραμμές, όφειλε ωστόσο, εδώ και καιρό που πανηγύριζε ότι έχουν κλείσει όλα τα μέτωπα, να έχει προβλέψει πως όσο περνάει ο χρόνος και είναι όλα ανοιχτά, η οικονομία κινδυνεύει. Και ότι απλώς με ευχολόγια, οι δυσμενείς συνέπειες που ήδη υφίσταται εξαιτίας της ρευστότητας, δεν αντιμετωπίζονται.
