Η κυβέρνηση έσπευσε να τάξει λαγούς με πετραχήλια, χτύπησε τις πλάτες όλων, αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις που δεν μπορεί να τηρήσει
O αγώνας των αγροτών βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Ασφαλώς και οι φετινές κινητοποιήσεις δεν μοιάζουν σε τίποτα με τον περυσινό αγώνα τους. Όχι γιατί φέτος δεν έχουν προβλήματα, αντιθέτως, ήδη τα ειδοποιητήρια που λαμβάνουν με βάση το νέο νόμο είναι φωτιά, για τις εισφορές και τους φόρους που θα πρέπει να πληρώσουν. Επίσης το κόστος παραγωγής είναι δυσβάσταχτο. Τι είναι όμως αυτό που φέτος δεν τους παρακινεί σε τέτοιο βαθμό σε σχέση με πέρυσι για να κινητοποιηθούν;
Ασφαλώς η απογοήτευση. Τα δυσβάσταχτα μέτρα έχουν ήδη ψηφιστεί, και οι περισσότεροι δεν αισιοδοξούν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Και όμως εξαιτίας αυτών των μέτρων η εξαθλίωση των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της αγροτικής οικονομίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Η κυβέρνηση, αντί να δώσει κίνητρα στις παραγωγικές ομάδες να παράγουν περισσότερα και ανταγωνιστικότερα προϊόντα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, κήρυξε «πόλεμο», προωθώντας φορολογικές και ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη φτωχοποίηση των αγροτών-παραγωγών.
Μετέτρεψε τους αγρότες σε εργάτες-γης και το αγροτικό εισόδημα σε αγροτικό επίδομα.
Έσπευσε να τάξει λαγούς με πετραχήλια, χτύπησε τις πλάτες όλων, αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις που δεν μπορεί να τηρήσει, και νομοθέτησε εις βάρος τους, δημιουργώντας την πλέον ασφυκτική κατάσταση στα χωριά της υπαίθρου.
Αντί να εκλάβει την πρωτογενή παραγωγή ως εθνικό πρόβλημα, ως όχημα ανάπτυξης προς όφελος του αγροτικού κόσμου και συνολικά της κοινωνίας, το προσπέρασε με ημίμετρα και λόγια παχιά που τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν στον αγρότη που καίγεται γιατί δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο κόστος παραγωγής και στα χαράτσια.
Σε συνθήκες ειλικρινούς διαλόγου και όχι ευχολογίων, η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει κάνει ήδη το επόμενο αναγκαίο βήμα για τη χάραξη μίας εθνικής στρατηγικής για την ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας και την αναζωογόνηση της υπαίθρου.
Δεν έχουν άδικο όσοι επιμένουν ότι είναι η ώρα της πολιτικής επιλογής για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων του αγροτικού χώρου, βάζοντας τέλος στην περαιτέρω διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες ειλικρινούς διαβούλευσης με τους αγρότες, ξεκινώντας από μηδενική βάση.
Με οποιαδήποτε άλλη επιλογή, η εθνική ζημιά που θα προκληθεί θα είναι μεγάλη και μη αναστρέψιμη. Και η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει δυνάμεις, ούτε ασφαλώς εκ των υστέρων να τρέχει να περισώσει ό,τι μπορεί σε μία περίοδο όπου όλα αφανίζονται.
