Εάν υπάρξει τώρα υποχώρηση ως προς αυτό, το επόμενο βήμα θα είναι τα λουκέτα και οι μεγαλύτερες στρατιές ανέργων
Η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου εκδόθηκε για τις ομαδικές απολύσεις χωρίς επί της ουσίας να μας κάνει σοφότερους. Μία «σολομώντεια» απόφαση που όμως «αφήνει» ανοιχτό παράθυρο για ομαδικές απολύσεις υπό προϋποθέσεις, όπως εμμέσως -πλην σαφώς- επισημαίνει το Ευρωδικαστήριο.
Η απόφαση αυτή ασφαλώς και δε δικαιώνει -σε καμία περίπτωση- τις προσδοκίες των εργαζομένων, αλλά και ούτε συμβάλει προκειμένου να υπάρχει ένα ξεκάθαρο τοπίο, που δε θα επιτρέπει παρερμηνείες και αστερίσκους για όσους κατανοούν πόσο εύκολα μπορούν με νομικά παραθυράκια να ξεπεραστούν διατάξεις και νομικές αποφάσεις, και τελικά να βρεθούμε προ εκπλήξεων.
Το Υπουργείο Εργασίας, περιμένοντας προφανώς το χειρότερο, εμφανίζεται εμμέσως -πλην σαφώς- καθησυχαστικό εκτιμώντας, επί της ουσίας, ότι είναι ένα «δεδικασμένο» που παλεύεται.
Υπάρχει όμως και η πλευρά των δανειστών -που όπως λένε τουλάχιστον οι χθεσινοβραδινές πληροφορίες- ακονίζουν ήδη τα «μαχαίρια τους» καθώς το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια της διαπραγμάτευσης προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση.
Θα πρέπει ως εκ τούτου να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν να πιέσουν προς την κατεύθυνση της διεύρυνσης τουλάχιστον του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων σε πρώτη φάση και της απελευθέρωσης αργότερα, σύμφωνα τουλάχιστον με τα όσα αφήνουν να διαφανούν ως προς τις προθέσεις τους.
Η Κυβέρνηση οφείλει λοιπόν να είναι υποψιασμένη και προετοιμασμένη. Οφείλει επίσης να κάνει ξεκάθαρο ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να νομοθετηθεί καμία παρέμβαση που θα ανοίγει παράθυρο για τις ομαδικές απολύσεις, σε μία περίοδο ειδικά που οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα πλήττονται ανεπανόρθωτα, και ήδη έχουν διαβεί το κατώφλι ενός εργασιακού μεσαίωνα που δεν έχει τέλος.
Οι όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες αναληφθούν, θα πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση της διασφάλισης των θέσεων εργασίας, και της ισχυροποίησης του δικαιώματος του Υπουργείου Εργασίας να έχει λόγο όταν κατατίθενται, ανάλογα με της ΑΓΕΤ, αιτήματα από μεγάλους ομίλους που θέλουν να ξεφορτωθούν με ανάλογο τρόπο τους εργαζόμενους.
Εάν υπάρξει τώρα υποχώρηση ως προς αυτό, το επόμενο βήμα θα είναι τα λουκέτα και οι μεγαλύτερες στρατιές ανέργων, που θα δημιουργηθούν σε μία χώρα που πλέον η απασχόληση βρίσκεται στο απόσπασμα.
Το επιχείρημα που ορισμένοι προβάλλουν ότι, ουσιαστικά, οι ομαδικές απολύσεις αφορούν στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες, μόνο ανεδαφικό μπορεί να χαρακτηριστεί, διότι αφενός μισθωτοί εργαζόμενοι απασχολούνται και εκεί – άρα η αιμορραγία σε εργατικό δυναμικό είναι δεδομένη- εάν περάσουν τέτοιοι σχεδιασμοί και αφετέρου εάν ανοίξει «μία κερκόπορτα» πολύ εύκολα μετά διαλύεται ο βασικός κορμός του ιδιωτικού τομέα, που ήδη αργοπεθαίνει.
Οι πρωτοβουλίες είναι πλέον στα χέρια του Υπουργείου Εργασίας και της Κυβέρνησης κατ’ επέκταση, η οποία ήρθε η ώρα να αποδείξει ότι αυτό που έλεγε, ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές που δεν παραβιάζονται, το εννοούσε κιόλας.
