Ας μη διαφεύγει από το μυαλό καθενός ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, θα φέρει νέα αιματηρά μέτρα
«Από την επανάσταση… στην ισπανική υποχώρηση» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ταινίας που μπορεί να γυριστεί την ερχόμενη εβδομάδα εάν και εφόσον επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες όσων υποστηρίζουν ότι κάθε ώρα που περνά, το θερμόμετρο της διαπραγμάτευσης για την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης, ανεβαίνει όλο και ψηλότερα.
Σύμφωνα με το προχθεσινό «τελεσίγραφο» Mοσχοβισί η Ελλάδα έχει μέχρι σήμερα το περιθώριο για να κλείσει την αξιολόγηση ώστε την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου, στο τελευταίο τακτικό Eurogroup του 2016, να υπάρξει «πολιτική συμφωνία» και να ξεκινήσει η συζήτηση για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους .
Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η 2η αξιολόγηση πρέπει να τελειώσει, το συντομότερο δυνατό ώστε να υπάρξει η δυνατότητα να εξεταστεί και το θέμα του χρέους στο οποίο η κυβέρνηση έχει επενδύσει πολλά προκειμένου να ξαναπάρει μπροστά η ελληνική οικονομία.
Ο δρόμος όμως μέχρι εκεί παραμένει ανηφορικός αφενός και αφετέρου με πολλά αμφίσημα σημεία καθώς ακόμη και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για το ποιο θα είναι το ακριβές πλαίσιο αυτής της πολιτικής συμφωνίας.
Θεωρείται πολιτικά πολύ δύσκολο, για κάποιους ενδεχομένως και ανέφικτο, να δοθούν επιπλέον χρήματα στην Ελλάδα, ύστερα από τρία μνημόνια που απορρόφησαν πρωτοφανούς ύψους κονδύλια και μάλιστα με μερική μόνον επιτυχία, όπως τουλάχιστον το βλέπουν πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δεν βλέπουν με καλό μάτι να εγκρίνουν επιπλέον κονδύλια χωρίς δεσμεύσεις.
Για αυτό και πολλοί επιμένουν ότι η διευθέτηση του δημόσιου χρέους μετά το 2017 θα συνδυαστεί με την υποχρέωση υλοποίησης εκ μέρους μας συγκεκριμένων στόχων και μάλιστα με ορίζοντα πολυετή.
Αυτό το μεσομακροχρόνιο πρόγραμμα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα τέταρτο μνημόνιο.
Θα περιλαμβάνει δηλαδή τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα έναντι των παραχωρήσεων που θα κάνουν οι πιστωτές μας στο θέμα του χρέους (Conditionality). Εκτιμώ μάλιστα ότι οι δεσμεύσεις αυτές κάθε άλλο παρά ανώδυνες θα είναι»
Οπερ σημαίνει κοντολογίς ότι η συζήτηση για το χρέος που ευαγγελίζονται οι συριζαίοι, θα έρθει υπό την μορφή ενός νέου μνημονίου. Οι κυβερνώντες, διαψεύδουν αυτές τις πληροφορίες, όμως είναι σχεδόν βέβαιο πως κινούμαστε προς το τέταρτο μνημόνιο.
Ομως ας μη διαφεύγει από το μυαλό καθενός ότι η αναδιάρθρωση του τεράστιου δημόσιου χρέους, δηλαδή μία μετακύλιση προς τις νεότερες γενιές, η οποία για να γίνει εφικτή θα φέρει νέα αιματηρά μέτρα.
Το αντίθετο δηλαδή απ΄ ότι επιτάσσει η κυβερνητική ρητορική περί εξόδου από την κρίση με τη χώρα να κινείται από μνημόνιο σε μνημόνιο με άδηλο το μέλλον.
