Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να παρέμβει μέσα από τα θεσμικά της όργανα πριν τα λουκέτα πολλαπλασιαστούν
Σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης όμως, όπως αυτή που βιώνει η χώρα, με τους επαγγελματίες να δεινοπαθούν εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας και της μηδενικής αγοραστικής δύναμης, οι αποφάσεις που θα πρέπει να λαμβάνονται θα πρέπει να έχουν ως πρώτο και κυρίαρχο κριτήριο, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη.
Και όμως έμποροι και ελεύθεροι επαγγελματίες τους τελευταίους μήνες έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο και από «ραχοκοκαλιά» της εθνικής οικονομίας έχουν εξελιχτεί σε «αποπαίδια».
Ο Οργανισμός Απασχόλησης Ελευθέρων Επαγγελματιών «βρέχει διαρκώς ραβασάκια», την ώρα που έμποροι ζητούν «πάγωμα» των οφειλών και διατήρηση της ασφαλιστικής κάλυψης, μέχρι να καταφέρουν να ανακάμψουν. Οι περισσότεροι οφείλουν από 5.000 έως 10.000 ευρώ το λιγότερο και δηλώνουν ότι δεν είναι σε θέση να υπογράψουν οποιαδήποτε ρύθμιση, αφού δεν έχουν χρήματα για να αποπληρώσουν τις οφειλές τους.
Ορισμένοι από τους οφειλέτες πρέπει να προχωρήσουν σε ρύθμιση κάτω από όρους πανικού, και δεν έχουν άδικο όταν τονίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώσουν αυτά τα χρήματα, τη στιγμή που δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν τις τρέχουσες οφειλές τους προς τον Οργανισμό.
Ετσι το αποτέλεσμα είναι μηδενικό , σχεδόν καταστροφικό για τους περισσότερους επαγγελματίες.
Ομως δεν είναι δυνατόν να σύρονται 500.000 και πλέον έμποροι στην καταστροφή, όταν οι άνθρωποι αυτοί μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν συνεπείς στις ασφαλιστικές τους εισφορές κρατώντας ζωντανό το ταμείο τους αλλά και τις ίδιες τις επιχειρήσεις τους. Πρέπει να βρεθεί μία βιώσιμη λύση, ενδεχομένως με περισσότερες δόσεις αποπληρωμής, και προσωρινό πάγωμα των ληξιπρόθεσμων. Οι έμποροι έχουν σχέδιο και ρεαλιστική πρόταση για τη λύση του προβλήματος, η οποία μπορεί να αποτελέσει τη βάση για τη λύση του αδιεξόδου και οι επαγγελματίες να μπορέσουν να πάρουν μία ουσιαστική ανάσα.
Παράλληλα είναι απάνθρωπο να υπάρχουν μικρομεσαίοι που δούλεψαν 20 και 30 χρόνια και τώρα στερούνται τη σύνταξή τους. Τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με μπιλιετάκια, ούτε με ασφυκτικούς χρονικούς περιορισμούς, ούτε φυσικά με καταδίκες.
Είναι ανεπίτρεπτο η κοινωνική ασφάλιση από αγαθό και υποχρέωση του κράτους απέναντι στον επαγγελματία να μετατρέπεται σε βρόχο φοροεισπρακτικού μηχανισμού, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει την επιβίωση των επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των μικρών.
Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να παρέμβει μέσα από τα θεσμικά της όργανα για να βρεθεί μία λύση σε αυτό το θέμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα και πριν τα λουκέτα πολλαπλασιαστούν. Ο κάθε ασφαλιστικός φορέας ασφαλώς και έχει υποχρέωση να κάνει ότι είναι δυνατόν προκειμένου να είναι βιώσιμος.
Στο κάτω- κάτω για επαγγελματίες πρόκειται που μέχρι πρότινος αποτελούσαν τους οικονομικούς αιμοδότες του ΟΑΕΕ. Σήμερα δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως «μπαταχτσήδες» επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις εισφορές τους.
