Η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα: το πείραμα δεν λειτουργεί πλέον
Οσο περισσότερο μειώνονται οι μισθοί για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, τόσο περισσότερο αυξάνεται το πραγματικό χρέος. Αρα το θέμα δεν είναι ότι δεν εφαρμόζουμε σωστά την πολιτική. Απλώς η πολιτική δεν είναι σωστή. Οσο πιο πιστά την εφαρμόζουμε, τόσο χειρότερα αποτελέσματα έχουμε. Για τους πιστωτές όμως αποτελεί ευτύχημα, επειδή αυξάνει την αξία των χρημάτων τους και τους επιτρέπει να αγοράσουν πολύ φθηνά οτιδήποτε απαξιώνεται όπως καλή ώρα η δημόσια περιουσία αλλά και ότι άλλο βρεθεί μπροστά τους.. σε μία Ελλάδα που μετά από 3 μνημόνια δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της στα πόδια της.
Γιατί λοιπόν εμμένουν σε αυτή την αδιέξοδη πολιτικοί οι δανειστές; Δεν βλέπουν ότι είναι καταστροφικό για τη χώρα; Προφανώς και το βλέπουν, αλλά ενδεχομένως αυτός να είναι και ο στόχος τους ώστε αφού γίνουμε το φτηνότερο δυναμικό όχι πλέον της Ευρώπης, αλλά των Βαλκανίων, να αποτελέσουμε μετά το «νέο μοντέλο ανάπτυξης» που θέλουν να επιβάλλουν για τις χώρες που δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία στα στάνταρντς που οι ίδιοι έχουν θέσει.
Απαιτούν δημοσιονομική πειθαρχία, χαμηλότερους μισθούς, λιγότερες κοινωνικές δαπάνες, σφιχτή νομισματική πολιτική και τονίζουν με νόημα ότι μπορεί στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς της κρίσης ο δρόμος της δημοσιονομικής εξυγίανσης να είναι εξαιρετικά επώδυνος και να απαιτήσει πολύ-πολύ χρόνο -πιθανώς δεκαετίες – λένε διεθνείς οικονομολόγοι για την περίπτωση της Ελλάδος, υποστηρίζουν όμως ότι είναι αναγκαίος και πρέπει να τον διαβούμε αδιαμαρτύρητα.
Και η συνέχιση της λιτότητας έχει γίνει το νέο δόγμα που ακολουθεί πιστά η σημερινή Κυβέρνηση που σε λίγες μέρες θα εισηγηθεί στη Βουλή ακόμη έναν προϋπολογισμό σκληρό με πολλά φορομέτρα και ελάχιστες ελπίδες για κοινωνικές παροχές.
Και όμως όλοι γνωρίζουν ότι η συνέχιση της ίδιας αποτυχημένης συνταγής λιτότητας εν μέσω ύφεσης θα οδηγήσει και πάλι στα γνωστά: επιδείνωση της ύφεσης, αύξηση της ανεργίας, αύξηση του χρέους.
Και δεν θα πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μόνιμη λιτότητα από το 2009, ενώ οι άλλες χώρες στάθηκαν στα πόδια τους πιο γρήγορα. Υστερα από μια μεγάλη αιμορραγία, άλλες χώρες γνώρισαν και πάλι την ανάπτυξη. Η Ελλάδα, αντίθετα, αφού γνώρισε ένα διάλειμμα στα μέσα του 2014, που καταγράφονταν μία ανάταση, βυθίστηκε και πάλι στην ύφεση.
Το πάθημα λοιπόν δεν έγινε μάθημα. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα: το πείραμα δεν λειτουργεί πλέον. Τι δεν καταλαβαίνουν;
