Επιβάλλεται να υπάρξει αναστροφή της αντιαναπτυξιακής και αντιπαραγωγικής κατάστασης στην οικονομία
Ακουσα χθες σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, έναν έγκυρο οικονομικό αναλυτή, να υπογραμμίζει ότι άσχετα από το αν θα υπάρξει ή όχι σύντομα σημαντική εξέλιξη στην υπόθεση του χρέους, οι τράπεζες και το ασφαλιστικό είναι οι μεγάλες «νάρκες».
Και αυτό διότι η διαχείριση των κόκκινων δανείων δύναται να προκαλέσει πολύ μεγάλα προβλήματα στις τράπεζες σε επίπεδο κεφαλαιακών αναγκών, ενώ την ώρα που θα κλείνει μία τρύπα θα ανοίγει ταυτόχρονα μία άλλη, διότι όσοι θεωρούν ότι τα πραγματικά επισφαλή ή προβληματικά δάνεια είναι στο 45% των χαρτοφυλακίων είναι είτε αιθεροβάμων ή εθελοτυφλούν αφού οι ίδιοι οι τραπεζικοί παράγοντες παραδέχονται ότι τα ποσοστά είναι πολύ υψηλότερα.
Από τη στιγμή που η πληρωμή των υποχρεώσεων των πολιτών προς τις τράπεζες έχει αναχθεί σε τελευταία προτεραιότητα, δεν υπάρχει μεγάλο περιθώριο αισιοδοξίας. Πρώτα πληρώνει ο πολίτης την εφορία, μετά τις ανελαστικές του δαπάνες και έπειτα τις όποιες καταναλωτικές του ανάγκες και αν περισσέψει κάτι μπορεί να δώσει και στην Τράπεζα. Αν και πλέον αυξάνονται δραματικά και όσοι επιλέγουν να μην είναι ενήμεροι, προσδοκώντας ευνοϊκότερες ρυθμίσεις.
Με λίγα λόγια σε κάθε περίπτωση οι τράπεζες θα βρεθούν την επόμενη χρονιά σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Και με ορίζοντα διετίας δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτε. Ούτε την ανάγκη για νέα κεφαλαιακή ενίσχυση -με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για ένα τέταρτο μνημόνιο το οποίο ολοένα και το συζητάνε τις τελευταίες εβδομάδες ως ενδεχόμενο.
Την ίδια ώρα το ασφαλιστικό παραμένει ένα δύσκολο πρόβλημα. Τα δημογραφικά δεδομένα της χώρας είναι δραματικά. Παράλληλα υπάρχει μία διαρκώς επιδεινούμενη καταστροφική αναλογία μεταξύ εργαζόμενων και συνταξιούχων. Και βέβαια είναι γνωστή η πολύ άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ασφαλιστικά ταμεία από πλευράς εσόδων και διαθέσιμων.
Η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα και όσα χαράτσια και αν επιβληθούν στις πλάτες των μισθωτών, των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρήσεων, η εξίσωση δεν βγαίνει.
Οι σημερινοί εργαζόμενοι επωμίζονται δυσβάσταχτα βάρη όχι για να διασφαλίσουν τις δικές τους συντάξεις- αυτές έτσι όπως πάει η κατάσταση σε λίγο θα της ξεεχάσουν- αλλά για να συντηρήσουν τους υφιστάμενους συνταξιούχους.
Ετσι τραπεζικό και ασφαλιστικό είναι δύο μεγάλες απειλές που μπορούν να τινάξουν την οικονομία στον αέρα αν δεν υπάρξει αναστροφή της αντιαναπτυξιακής και αντιπαραγωγικής κατάστασης στην οικονομία. Για να γίνει όμως αυτό η κυβερνητική πολιτική πρέπει να έχει αναπτυξιακή στροφή. Διαφορετικά, τα πράγματα θα παραμείνουν βαλτωμένα.
