Το φαινόμενο Τραμπ

το-φαινόμενο-τραμπ-659689

Αποτελέσματα της κάλπης, όπως αυτό που με τη νίκη Τράμπ λίγους μήνες πριν το Brexit και η Λεπέν, που έρχεται με φόρα στη Γαλλία, έχουν κοινό παρανομαστή

Εξάγουμε πλέον και δημοσκοπήσεις… είναι το πρώτο τιτίβισμα που διάβασα ξημερώματα και ενώ η καταμέτρηση των ψήφων στην Αμερική άρχισε να δείχνει ότι ο εκκεντρικός μεγιστάνας Ντόναλντ Τράμπ πήγαινε ολοταχώς για το Λευκό Οίκο

Περνώντας η ώρα και παρακολουθώντας τις αναλύσεις στα τηλεοπτικά πάνελ καθώς και τις ανταποκρίσεις ξένων ΜΜΕ, μου δημιουργήθηκε αυτομάτως η αίσθηση ότι για μία ακόμη φορά ξένα και ελληνικά ΜΜΕ πέφτουν στο ίδιο λάθος. Κουνούν το δάχτυλο απειλητικά προς τους ψηφοφόρους για την επιλογή που έκαναν στις ΗΠΑ.

Αντί να αναρωτηθούν πώς φτάσαμε ως εδώ, αντί η ανάλυσή τους να εμβαθύνει στα πραγματικά αίτια της επιλογής που έκαναν, στην πλειοψηφία τους σχολίαζαν με κακεντρεχή εν πολλοίς τρόπο, την ετυμηγορία του αμερικανικού λαού.

Αναρωτήθηκα λοιπόν σχεδόν αμέσως, θα ήταν άραγε σοφότερος ο αμερικανικός λαός εάν ψήφιζε τη Χίλαρι Κλίντον;

Θα ένιωθε μεγαλύτερη ασφάλεια η Ευρώπη, εάν στο Λευκό Οίκο ένοικος ήταν η σύζυγος του Μπίλ Κλίντον, που ως Υπουργός Εξωτερικών παλαιότερα αλλά και ως πρώτη κυρία τη δεκαετία του ’90 στήριζε τις επιλογές του δημοκρατικού Μπιλ Κλίντον να βομβαρδίζει τη Γιουγκοσλαβία και να οδηγεί σε διαμελισμό το μεγαλύτερο μέρος των Βαλκανίων;

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν ο ιδανικότερος. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση και οι δύο ήταν οι πλέον ακατάλληλοι για να αναλάβουν τα ηνία της υπερδύναμης.

Εκτιμώ όμως ότι η εκλογή του Τραμπ έχει μία λογικοφανή εξήγηση. Αυτή που αρνούνται να δούνε και μοιραία οδηγούνται σε λάθος συμπεράσματα με τις αναλύσεις τους όσοι με τις προβλέψεις που έκαναν τις προηγούμενες μέρες, διαμόρφωναν ουσιαστικά ένα «πλασματικό» κλίμα νίκης υπέρ της Χίλαρι μόνο και μόνο επειδή μάλλον ήταν πιο εύκολα διαχειρίσιμη για τους ίδιους και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.

Ο Τράμπ εκλέχτηκε και θα είναι ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, επειδή «προσποιήθηκε» και τελικά εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως έπεισε, ότι είναι κόντρα… στο σύστημα. Κόντρα στις δημοσκοπήσεις και στο κλίμα που είχαν δημιουργήσει ΜΜΕ αλλά και η απλόχερη στήριξη όλων των Ευρωπαίων αξιωματούχων υπέρ της Χίλαρι, που μπροστά στον εκκεντρικό μεγιστάνα επιχειρήθηκε να αναβαπτιστεί στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και να εμφανιστεί ως η σωτήρας του πλανήτη, παρότι βαρύνεται επίσης με πολλά πολιτικά και οικονομικά αμαρτήματα.

Αποτελέσματα της κάλπης όπως αυτό που με τη νίκη Τράμπ, λίγους μήνες πριν το Brexit, και η Λεπέν που έρχεται με φόρα στη Γαλλία έχουν κοινό παρανομαστή, τη γενικευμένη αμφισβήτηση που πλέον έχει αγγίξει “μεδούλι” των λαών που επιλέγουν την αυτοκαταστροφή, όταν αισθάνονται πλέον ότι τα έχουν χάσει όλα διότι προδόθηκαν οι ιδέες τους, και τους ενέπαιξαν οι ηγέτες τους.

Πόσα χτυπήματα ακόμη πρέπει να δεχτεί το πολιτικό σύστημα διεθνώς για να το συνειδητοποιήσει αυτό;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου