Ουσιαστικά η κυβέρνηση, εκτός από μάχη με τους αριθμούς αλλά και τους δανειστές, έχει πλέον να δώσει μάχη και με τον χρόνο
Την ώρα που σε πολιτικό επίπεδο Κυβέρνηση και κόμματα σφάζονται με ποιον τρόπο θα συγκροτηθεί το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, πόσες τηλεοπτικές άδειες θα δοθούν και σε ποιους, μπορεί το οικονομικό επιτελείο να έχει επικεντρωθεί σύσσωμο στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης προκειμένου να ανοίξει στη συνέχεια η συζήτηση και για τη διευθέτηση του χρέους, όμως η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Αυτή την περίοδο στις πλάτες των πολιτών πέφτουν η μία μετά την άλλη οι φορολογικές υποχρεώσεις, οι συνταξιούχοι υπέστησαν την περικοπή των επικουρικών τους συντάξεων, η
αποπληρωμή του φετινού ΕΝΦΙΑ είναι ακόμη μεγάλη, καθώς προς το παρόν έχουν καταβληθεί μόλις δύο από τις πέντε δόσεις, ενώ τέλος Νοεμβρίου έρχεται η τρίτη και τελευταία δόση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, η οποία θα υποχρεώσει τρία εκατομμύρια φορολογουμένους να καταβάλουν ακόμη 1 δισ. ευρώ, ενώ η χρονιά θα κλείσει με επιπλέον 1 δισ. ευρώ για τα τέλη κυκλοφορίας.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό έρχονται να προστεθούν οι πιέσεις για τη ρύθμιση των οφειλών στην εφορία και τις τράπεζες, αλλά και η γενικευμένη πλέον στάση πληρωμών σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, για να συμπληρωθεί ένα σκηνικό σχεδόν εφιαλτικό για τα περισσότερα νοικοκυριά.
Την ίδια ώρα για ολόκληρους τομείς επιχειρηματικής δραστηριότητας οι καθυστερήσεις στις καταβολές της μισθοδοσίας έχουν γίνει καθεστώς, ενώ μεταξύ των επιχειρήσεων υπάρχουν συσσωρευμένες υποχρεώσεις δισεκατομμυρίων, που κανείς δεν ξέρει εάν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν για να τις αποπληρώσουν.
Και ουκ έστιν τέλος για τις υποχρεώσεις μίας σκληρής καθημερινότητας για όλους μας, που γίνεται ολοένα και δυσκολότερη όσο δεν υπάρχουν λύσεις που να ανακουφίζουν τουλάχιστον όσους αδυνατούν να φέρουν εις πέρας τις δυσκολίες που συσσωρεύονται.
Και δεν φτάσαμε ακόμη στο νέο χρόνο που φέρνει και αυξήσεις φόρου εισοδήματος, καθώς θα ενεργοποιηθεί πλήρως η νέα φορολογική κλίμακα τόσο για τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος όσο και για τον υπολογισμό της εισφοράς αλληλεγγύης.
Είναι αυτό που λέμε η μάχη της καθημερινότητας, την οποία προς το παρόν η Κυβέρνηση έχει χάσει κατά κράτος μαζί με το στοίχημα της ανάπτυξης, που μέχρι σήμερα παραμένει ζητούμενο.
Αν θα έρθει η ανάπτυξη – διάβαζα χθες σε μία οικονομική ανάλυση – αυτό αναμένεται να γίνει κυρίως μέσω των επενδύσεων και όχι μέσω της αύξησης της κατανάλωσης, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι θα υπάρξει χρονική υστέρηση μέχρι οι πολίτες να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται κάποια διαφορά. Ουσιαστικά η κυβέρνηση, εκτός από μάχη με τους αριθμούς, αλλά και τους δανειστές, έχει πλέον να δώσει μάχη και με τον χρόνο. Που φυσικά δεν είναι απεριόριστος.
