Η οικονομική πολιτική είναι συγκεκριμένη, η εφαρμογή του νέου μνημονίου επίσης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αναπτέρωσης του ηθικού
Μία διαφορετική προσέγγιση ενθάρρυνσης επενδύσεων για να μπορεί η χώρα να σταθεί ξανά στα πόδια της κάποια στιγμή προτείνουν οι παραγωγικοί φορείς ωστόσο μέχρι σήμερα από ότι δείχνουν τα πράγματα δεν εισακούγονται.
Όσο όμως θα υφίσταται αυτή η αρνητική κατάσταση, τόσο η ψυχολογία του καθένα και της καθεμιάς θα καταρρακώνεται και πολύ φοβάμαι ότι και εάν ακόμη κάποια στιγμή βγούμε ως χώρα στο ξέφωτο, δεν θα είναι τόσο εύκολο να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας, σε μία κοινωνία διαλυμένη, σε μία χώρα που εν πολλοίς έχει παραδώσει την κυριαρχία της και έχει παραδοθεί «στους ξένους εντολοδόχους» που αποφασίζουν για αυτή, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που προκαλούν οι πολιτικές που επιβάλλονται και εν πολλοίς γίνονται αποδεκτές, στους ίδιους τους πολίτες της.
Και δεν επιμένουν τυχαία οι παραγωγικοί φορείς. Βλέπουν, ακούνε, κινούνται καθημερινά στην αγορά. Οποιον ρωτάς το τελευταίο διάστημα εάν πέρυσι την ίδια εποχή ήταν καλύτερα ή χειρότερα, θα σου πει εάν όχι πολύ καλύτερα τουλάχιστον πιο άνετα.
Αυτή είναι μία διαπίστωση που έχει την αφετηρία της αφενός στον ψυχολογικό τομέα καθώς πολύς κόσμος είχε πιστέψει ότι μετά την εναλλαγή στην Κυβέρνηση θα αλλάξουν πολλά και αφετέρου ότι τα νοικοκυριά θα ελαφρυνθούν είτε στον ΕΝΦΙΑ, είτε με τις άλλες φορολογικές υποχρεώσεις.
Αντ΄ αυτού , οι έλληνες στενάζουν στα γκισέ προκειμένου να προλάβουν να πληρώσουν- όσοι έχουν δηλαδή- δόση ΕΝΦΙΑ, σε λίγο τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ, και δόσεις σε ρυθμίσεις που έχουν κάνει είτε σε ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιο, είτε δόσεις για στεγαστικά δάνεια.
Τρέχουν επίσης να υποβάλλουν αιτήσεις για να πετύχουν καλύτερες ρυθμίσεις, για να μη χάσουν το σπίτι τους, σπεύδουν να περάσουν τα αυτοκίνητα ΚΤΕΟ έστω και με δανεικά προκειμένου να μην πληρώσουν πρόστιμο και άλλες πολλές υποχρεώσεις από αυτές που μένουν κάθε φορά πίσω και συσσωρεύονται χωρίς δυνατότητα αποπληρωμής.
Αυτό το σκηνικό αποτελεί την καθημερινότητα του νεοέλληνα . Με τη μόνη διαφορά ότι φέτος σε σχέση με πέρυσι δεν έχει πλέον να ελπίζει σε κάτι καλύτερο όσο η οικονομική πολιτική είναι συγκεκριμένη και τα μέτρα του νέου μνημονίου επίσης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο.
Ο χειμώνας έρχεται με φόρα μαζί με νέους φόρους για τους αγρότες, νέες μειώσεις στις συντάξεις – επικουρικές πρωτίστως- και βέβαια και άλλες ρυθμίσεις που αντί να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη μας οδηγούν σε ακόμη πιο δύσβατα μονοπάτια.
