Πως ορίζεται άραγε ο οικονομικά ισχυρός ή ο μεσαίων εισοδημάτων; Πως ορίζεται ο φτωχός κατά την Κυβέρνηση; Τι εισοδήματα θα πρέπει να δηλώνει κάποιος για να μην είναι δακτυλοδεικτούμενος στη black list;
Διάβασα χθες δηλώσεις του διευθυντή της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Ζαχαριάδη που υπόσχεται… πλειστηριασμούς μόνο για σπίτια οικονομικά ισχυρών και τρόμαξα.
Όχι δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, τρόμαξα όμως με τις ιδεοληψίες που κυριαρχούν σε πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη, όπου όποιος τυγχάνει να είναι οικονομικά ισχυρός είναι κάτι περίπου σαν λεπρός… σ’ αυτή τη χώρα και θα πρέπει να το πληρώσει αυτό.
Δεν διεκδικώ να γίνω υπερασπιστής κανενός οικονομικά ισχυρού που εάν χρωστάει θα πρέπει να πληρώσει. Διεκδικώ όμως ως πολίτης αυτής της χώρας να σταματήσει αυτή η «μηχανή του κιμά», αυτός ο κανιβαλισμός και η εκδικητικότητα από τους κυβερνώντες που προκειμένου να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους, επιχειρούν σχεδόν σε κάθε βήμα τους να στρέψουν τους μισούς έλληνες εναντίον των άλλων μισών.
Πως ορίζεται άραγε ο οικονομικά ισχυρός ή ο μεσαίων εισοδημάτων; Πως ορίζεται ο φτωχός κατά την Κυβέρνηση; Τι εισοδήματα θα πρέπει να δηλώνει κάποιος για να μην είναι δακτυλοδεικτούμενος στη black list;
«Ούτε έχει μπει ούτε θα μπει στο στόχαστρο το σπίτι του μικρού, του μεσαίου ακόμη και του μεγάλου μεσαίου. Δεν θα γίνει η Ελλάδα Ισπανία στους πλειστηριασμούς, είναι ρητό…» ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο κ. Ζαχαριάδης και βέβαιος ότι αυτό δεν θα συμβεί συμπλήρωσε με περισσή αυτοπεποίθηση ότι πλειστηριάζονται σπίτια ισχυρών ή πολύ ισχυρών οικονομικά ανθρώπων.
Πριν βέβαια τον κ. Ζαχαριάδη είχε σπεύσει η ίδια η Κυβέρνηση να κυκλοφορήσει non paper τρομαγμένη ασφαλώς από το γεγονός ότι το κίνημα πολιτών κατά των πλειστηριασμών γιγαντώνεται σε όλη την Ελλάδα για να υποστηρίξει εμμέσως πλην σαφώς ότι ο κόσμος που ωρύεται στις αίθουσες των δικαστηρίων είναι ανίδεος και ούτε λίγο ούτε πολύ είναι υπερασπιστής των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Και όμως μέσα στο δίμηνο Νοεμβρίου- Δεκεμβρίου θα βγουν στο σφυρί από 500 έως 1.000 ακίνητα. Το 2017 θα αλλάξουν χέρια, με πλειστηριασμούς, 5.000 ακίνητα ιδιωτών, καταστήματα, βιοτεχνίες, αποθήκες και εργαστήρια. Όλοι αυτοί κύριοι Κυβερνώντες είναι άραγε η οικονομική νομεκλατούρα της χώρας; Είναι οι οικονομικά ισχυροί αυτής της χώρας από τους οποίους πρέπει να απαλλαγούμε;
Το σύνθημα «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» ξεχάστηκε. Έτσι απλά. Όπως ξεχάστηκαν και τα νταούλια και οι ζουρνάδες που θα χόρευαν οι αγορές και οι δανειστές. Για να πάρει τις επόμενες δόσεις η χώρα… το σφυρί και οι πλειστηριασμοί πρέπει απαραιτήτως να συνεχιστούν. Και όχι μόνο από τις τράπεζες αλλά και από την Εφορία παρακαλώ, για την οποία ούτε λόγος δεν γίνεται από την Κυβέρνηση για τα σπίτια… που βγάζει στο σφυρί μικροεπαγγελματιών και οικογενειακών επιχειρήσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ήταν εκείνος που υποσχέθηκε στους επιχειρηματίες ότι θα τους δικαιώσει πληρώνοντας τα δισ. ευρώ φέσια του κράτους από επιστροφές ΦΠΑ και χρέη προμηθειών. Και όμως καθημερινά περνούν τις πόρτες των δικαστηρίων και καταδικάζονται επιχειρήσεις για οφειλές προς το κράτος, άσχετα εάν τους χρωστάει το Δημόσιο τα μαλλιοκέφαλά του.
Εκεί είναι λοιπόν το θέμα. Καλλιεργήθηκαν προσδοκίες, μοιράστηκαν υποσχέσεις που όμως δεν τηρήθηκαν.
Για αυτό και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλες. Την περίοδο 2009-2014 έπαιξε κομματικά και πολιτικά με τον πόνο των αδυνάτων, των πραγματικά φτωχών τους οποίους παρέσυρε να γίνουν ψηφοφόροι του και αντί τώρα να αναλάβει τις ευθύνες του λοιδορεί το κάθε κίνημα που δημιουργείται υποστηρίζοντας ότι υποστηρίζει την ανομία.
Τώρα έρχεται και ρίχνει «το δόλωμα», μιλώντας για αδύναμους που θα προστατεύσει και μεγαλοεπιχειρηματίες που θα κυνηγήσει. Τους αδύναμους όμως που τους προσδιορίζει ανάλογα με τις ανάγκες τους κόμματος σε ψήφους. Για αυτό και πλέον ελάχιστους ακουμπά η «δική τους αλήθεια».
