Το γεγονός δεν εκπλήσσει, ούτε ασφαλώς οι θέσεις που εκφράζουν οι εμπλεκόμενοι αφού είναι γνωστές
Μάλλον κάτι παραπάνω θα ήξεραν όσοι έσπευσαν να χαμηλώσουν τον πήχη των προσδοκιών για το θέμα της διευθέτησης του ελληνικού χρέους.
Οι διαφορές μεταξύ ΔΝΤ και ΗΠΑ από τη μια πλευρά και της Γερμανίας από την άλλη, στο ζήτημα του ελληνικού χρέους, έγιναν ορατές στην Ουάσινγκτον ακόμη μια φορά και ασφαλώς αυτός δεν είναι ο καλύτερος οιωνός για την Ελλάδα.
Το ελληνικό χρέος είναι ένα από τα θέματα που κυριαρχούν στις συζητήσεις που γίνονται στη Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον και αυτό φαίνεται ολοκάθαρα τις δύο τελευταίες ημέρες.
Το γεγονός δεν εκπλήσσει, ούτε ασφαλώς οι θέσεις που εκφράζουν οι εμπλεκόμενοι αφού είναι γνωστές. Οι Ευρωπαίοι πήραν μεν μία απόφαση για την οποία η κυβέρνηση πανηγύρισε δεόντως την ίδια στιγμή όμως θέτουν και προϋποθέσεις με τις οποίες το ΔΝΤ δεν διαφωνεί μεν, αλλά θέλει πρώτα να συμφωνηθούν τα δικά του προαπαιτούμενα.
Και έτσι πολύ απλά, όπως έλεγε χθες και ένας έγκυρος οικονομικός αναλυτής, «μαλώνουν τα βουβάλια και την πληρώνουν τα βατράχια».
Και αυτό διότι δεν πρόκειται για μία απλή διάσταση απόψεων αλλά για μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση του όλου θέματος.
Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου επανέλαβε την ανάγκη της ταχείας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ ανέφερε ακόμη μια φορά πως το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. Η ίδια τόνισε πως ζητά από τη μεν Ελλάδα να προβεί σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, από τους δε Ευρωπαίους εταίρους – δανειστές ελάφρυνση του χρέους.
Από την πλευρά του ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε ανέφερε ότι το ζητούμενο για την ελληνική οικονομία είναι να γίνει πιο ανταγωνιστική, προσθέτοντας ότι η συζήτηση για το χρέος παραπλανεί τον ελληνικό λαό, ενώ μάλιστα ο ίδιος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον Γ. Βαρουφάκη, που είχε δηλώσει πως ακόμη και αν διαγραφόταν το χρέος, η Ελλάδα θα βρισκόταν στην ίδια θέση σε ένα με δύο χρόνια, σύμφωνα με το ρεπορτάζ.
Οπερ σημαίνει ότι το χάσμα παραμένει μεγάλο και όχι φυσικά μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε. αλλά μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας.
Και όσο υφίσταται αυτή η διάσταση… δύσκολα οι Ευρωπαίοι θα δεχτούν μεσομακροπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που θα το καθιστούν διαχειρίσιμο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ταμείου.
Αν όμως αυτό δεν συμβεί, τότε τίθεται εν αμφιβόλω η χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Αυτό όμως αποτελεί αυστηρή προϋπόθεση για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας όχι μόνο από εμάς αλλά από τους ίδιους τους Ευρωπαίους. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και η ελληνική οικονομία στη μέση.
