Εδώ και ενάμιση χρόνο περιμένουμε ένα νέο δίκαιο φορολογικό νόμο και ειδικότερα στη φορολογία εισοδήματος όπου θα ισχύει πλέον μία κλίμακα φορολόγησης και όχι πολλές
Και ενώ οι έμμεσοι φόροι, αναγνωρίζεται από όλους ότι είναι οι πλέον άδικοι, η κυβέρνηση παραπονιέται για την κριτική που της ασκείται για αυτό ακριβώς. Το κύριο χαρακτηριστικό του προσχεδίου του προϋπολογισμού είναι η σημαντική αύξηση των έμμεσων φόρων.
Και όμως εάν γίνονταν προσπάθειες να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή δεν θα υπήρχε η ανάγκη για είσπραξη τόσων εσόδων από έμμεσους φόρους.
Το είπε ξεκάθαρα ο Κων. Κόλλιας, πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, επικαλούμενος τον Αριστοτέλη, «δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων. Οι αυξήσεις των υφιστάμενων και η επιβολή νέων έμμεσων φόρων, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διατήρηση των υφεσιακών τάσεων της οικονομίας και στην πλέον άδικη επιβάρυνση των μη εχόντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την επόμενη χρονιά προβλέπεται πως οι έμμεσοι φόροι θα καταλάβουν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας της φορολογίας, φτάνοντας το 56,34% του συνόλου των φορολογικών εσόδων».
Οπερ σημαίνει πολύ απλά ότι αν η κυβέρνηση επιθυμεί, όντως, μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα από τους έμμεσους φόρους, δεν έχει παρά να πατάξει τη φοροδιαφυγή.
«Η αύξηση της έμμεσης φορολογίας που προβλέπει το προσχέδιο προϋπολογισμού το οποίο κατατέθηκε χθες στη Βουλή, κατά 1,464 δισ. ευρώ, στα 26,268 δισ. ευρώ, όχι μόνον αυξάνει το κίνητρο -και άρα τη ροπή- για πράξεις φοροδιαφυγής, αλλά φαλκιδεύει και την όποια αναπτυξιακή προοπτική διαθέτει αυτός ο τόπος» σχολιάζουν οι οικονομολόγοι.
Λογικά τα επιχειρήματά τους καθώς πρόκειται για μία άδικη φορολογία επειδή ρίχνει τα βάρη σε όλα τα εισοδηματικά στρώματα ανεξαιρέτως, με τον ίδιο τρόπο, με αποτέλεσμα οι επιπτώσεις να γίνονται αισθητές στις αδύναμες κοινωνικές τάξεις που δεν έχουν άλλη φοροδοτική εικόνα.
Και το χειρότερο είναι ότι οι κυβερνώντες γνωρίζουν αυτή την αλήθεια, όμως επιμένουν σε μία εντελώς λανθασμένη πολιτική που παλαιότερα την αφόριζαν, σήμερα όμως την ακολουθούν πιστά διότι έχουν συμβιβαστεί πλήρως με τα όσα διατάζουν οι δανειστές προκειμένου να επιβάλλουν τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Και όμως εδώ και ενάμιση χρόνο περιμένουμε ένα νέο δίκαιο φορολογικό νόμο και ειδικότερα στη φορολογία εισοδήματος όπου θα ισχύει πλέον μία κλίμακα φορολόγησης και όχι πολλές.
Στην εποχή των μνημονίων που ζούμε από το 2010 μέχρι σήμερα, για την ταχεία εφαρμογή της λήψης δημοσιονομικών μέτρων για την αύξηση των φορολογικών εσόδων και τη μείωση των κρατικών δαπανών κατατέθηκαν στη Βουλή και ψηφίστηκαν με την εφαρμογή του κατεπείγοντος πολλοί φορολογικοί νόμοι, οι οποίοι όμως είχαν συνταχθεί πρόχειρα όχι από υπαλλήλους του Υπ. Οικονομικών, οι οποίοι γνωρίζουν άριστα το πώς συντάσσονται οι φορολογικοί νόμοι, αλλά προφανώς από άλλους παράγοντες, με αποτέλεσμα οι νόμοι αυτοί να είναι ασαφείς, δυσνόητοι και πολλές φορές αντισυνταγματικοί.
Πέρα ως πέρα αφού παραβιάζουν μία από τις βασικές συνταγματικές αρχές για τη φορολογία που είναι η κατανομή της φορολογικής επιβάρυνσης. Η κατανομή αυτή, μεταξύ των φορολογούμενων, πρέπει να διέπεται από την αρχή της φορολογικής ισότητας, η οποία αναλύεται στην αρχή της καθολικότητας και στην αρχή της φορολογικής δικαιοσύνης. Στην περίπτωσή μας αυτό ακόμη είναι το ζητούμενο.
