Οι εορταστικές εκδηλώσεις του δήμου Αλμυρού
Την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης τιμά σήμερα, Κυριακή, 17 Αυγούστου, η πόλη. Στις 7.30 το πρωί θα τελεστεί Θεία Λειτουργία στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Αλμυρού. Η Φιλαρμονική του Δήμου Αλμυρού θα διέλθει από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης παιανίζοντας εμβατήρια.
Στις 10:00 το πρωί θα τελεστεί επίσημη Δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό. Ο πανηγυρικός της ημέρας θα εκφωνηθεί από τη φιλόλογο κ. Αποστολία Μπελικαϊδη. Θα έχει προηγηθεί στις 9 το πρωί η κατάθεση στεφάνων και σιγή ενός λεπτού στη μνήμη των ενδόξων νεκρών μας και Εθνικός Υμνος
Στην κεντρική πλατεία του Αλμυρού οι εκδηλώσεις θα πλαισιωθούν με παραδοσιακούς χορούς με τη συμμετοχή των χορευτικών συγκροτημάτων του Τμήματος παραδοσιακών χορών του Ν.Π.Δ.Δ. Δήμου Αλμυρού, του Λαογραφικού Συλλόγου Βλάχων Επαρχίας Αλμυρού, του Συλλόγου Ανατολικής Ρωμυλίας Ευξεινούπολης και του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Ευξεινούπολης & Περιχώρων « Η Στάνη».
Η νεότερη ιστορία του Αλμυρού αρχίζει επίσημα τη Δευτέρα 17 Αυγούστου 1881, όταν τα ελληνικά στρατεύματα μπήκαν στην πόλη και έγινε η επίσημη παράδοσή του από τις τουρκικές αρχές και η παραλαβή του από τις ελληνικές.
Ο πρόεδρος της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «Οθρυς» Βίκτωρ Κοντονάτσιος αναφέρει για την ημέρα αυτή: «Ηταν σαν και σήμερα 133 χρόνια πριν, 17 Αυγούστου 1881, Δευτέρα. Μα για να ξημερώσει αυτή η Δευτέρα, τόσο λαμπρή, όπως ξημέρωσε για τον Αλμυρό και την επαρχία του, η 17η Αυγούστου 1881, έπρεπε να περάσουν πολύ περισσότερα από πεντακόσια χρόνια.. Γιατί αν το Βυζαντινό κράτος καταλύθηκε το 1453, για την περιοχή Αλμυρού, η σκλαβιά, αν λογαριάσουμε και τις άλλες πριν την τουρκική προηγούμενες σκλαβιές διαφόρων άλλων κατακτητών, που είχαν προηγηθεί και που ίσως ήταν μάλιστα πιο σκληρές, είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα. Η περιοχή Αλμυρού είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων από το 1390 σχεδόν. Αλλά και από πολύ προηγούμενα δεν ήταν ελεύθερη.
Ο Αλμυρός είχε χάσει την ανεξαρτησία του πολύ πριν τις 15 Μαρτίου του 1311 όταν οι Καταλανοί οριστικοποίησαν την κατοχή ολόκληρης σχεδόν της Θεσσαλίας. Ο Αλμυρός λοιπόν που ελευθερωνόταν στις 17 Αυγούστου 1881 δεν μπορούσε να είχε καμία σχέση, πέρα από το όνομα με τον Αλμυρό που υπήρχε πριν από 500 – 700 χρόνια. Ηταν μια άλλη πόλη, μια πόλη και μια περιοχή, που ζώντας στην αφάνεια, και στο περιθώριο της ιστορίας, στη μιζέρια και την εξουθενωτική σκλαβιά είχε υποστεί καρτερικά πολλές μακροχρόνιες συγκλονιστικές και αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις και διεργασίες σε μια μακριά ιστορία σκοτεινών αιώνων. Ακόμα και σήμερα αδυνατούμε να βρούμε κάποια ουσιαστικά στοιχεία της διαμορφούμενης συνεχώς αυτής ταυτότητάς του και της ιστορίας, της πορείας αυτής της πόλης. Ο Αλμυρός στους αιώνες αυτούς μοιάζει σα να κλείστηκε σ’ ένα κουκούλι μέσα στο οποίο μεταμορφώθηκε μόνος του, χωρίς κρατική και εθνική προστασία. Μεταμορφώθηκε, μόνος του, χωρίς ομόφυλη δική του κρατική προστασία, και μέσα στο κουκούλι από μια κάμπια συγχυσμένης και θολερής ταυτότητας έγινε μια πεταλούδα καθάριας και ατόφιας ελληνικότητας. Έτσι, στις 17 Αυγούστου 1881, ημέρα Δευτέρα, κατά την οποία τα ελληνικά στρατεύματα έμπαιναν και παραλάμβαναν τον Αλμυρό από τις τουρκικές αρχές και πραγματοποιούσαν την ενσωμάτωσή του στο ελληνικό κράτος, ουσιαστικά γεννιόνταν ένας καινούριος Αλμυρός» καταλήγει ο ίδιος.
