Οι ορθοπεδικές παθήσεις προκαλούν πόνο. Ο πόνος μπορεί να διαρκεί ελάχιστο χρόνο ή να συνεχίζεται επί εβδομάδες ή μήνες και να επιφέρει την ανικανότητα του πάσχοντος για την καθημερινή του δραστηριότητα.
Αναφερόμαστε στον πόνο των αρθρώσεων, της οσφυαλγίας (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου) και του αυχενικού συνδρόμου.
Η ύπαρξη του πόνου οφείλεται σε φλεγμονή. Είναι γνωστό ότι η φλεγμονή παράγει χημικά στοιχεία τα οποία καταστρέφουν τον αρθρικό χόνδρο. Είναι σημαντικό να θεραπεύσουμε τον πόνο όσο τον δυνατόν νωρίτερα πριν γίνουν οι μόνιμες αλλοιώσεις. Το ενδεδειγμένο διάστημα της λήψεως αντιφλεγμονωδών φαρμάκων από το στόμα είναι 7-10 μέρες. Εάν μέχρι τότε δεν έχει αποδώσει ή δεν έχει αρχίσει να αποδίδει η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να δώσουμε λύση με άλλο τρόπο θεραπείας.
Πολλοί ιατροί επιλέγουν την χειρουργική αντιμετώπιση, είτε λόγω αγνοίας άλλων τεχνικών, είτε λόγω ελλείψεως των καταλλήλων φαρμάκων. Η τοπική έγχυση φαρμάκων είναι η ενδιάμεση αποτελεσματική θεραπεία της φλεγμονής και πρέπει να εφαρμόζεται σχεδόν πάντοτε πριν καταφύγουμε στην χειρουργική λύση.
Αρκετοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα της τοπικής εγχύσεως φαρμάκων στον ώμο ή στο γόνατο. Αυτό όμως που δεν γνωρίζουν είναι ότι με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να θεραπεύσουμε τις παθήσεις όλων των αρθρώσεων, της οσφυαλγίας – ισχιαλγίας και του αυχενικού συνδρόμου με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Οι τοπικές εγχύσεις είναι ευρέως διαδεδομένες στο Αγγλικό σύστημα υγείας αλλά και σε άλλες χώρες εκτός Ελλάδας, αυτό ίσως οφείλεται στις στρεβλώσεις που έχουν δημιουργηθεί λόγω Ε.Σ.Υ. Είναι η μόνη μέθοδος επιστημονικά αποδεκτή στην ειδικότητα της ορθοπεδικής και δεν πρέπει να συγχέεται με μεσοθεραπείες, οζονοθεραπείες, βελονισμό και άλλες μη έγκυρες επιστημονικές μεθόδους.
Για να έχει επιτυχία η θεραπεία πρέπει να προηγηθεί κλινική εκτίμηση του ασθενούς, ο ιατρός να διαθέτει χειρουργική εμπειρία ώστε να είναι γνώστης της ανατομίας της περιοχής και να χρησιμοποιήσει τα σωστά φάρμακα που σπανίζουν στην Ελλάδα. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γνωρίζει και τις συγκεκριμένες τεχνικές.
Εκ πρώτης όψεως μπορεί η τοπική αγωγή φαρμάκων να φαίνεται μια ακριβή οικονομικά επιλογή θεραπείας. Από την άλλη πλευρά στη συγκεκριμένη θεραπεία ο ασθενής δεν χρήζει νοσηλείας σε νοσοκομείο και ο έμπειρος ιατρός μπορεί να αρχίσει την θεραπεία δίχως να προηγηθούν ακριβές εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία, ο ασθενής δεν χρήζει άλλης φαρμακευτικής αγωγής και φυσιοθεραπείας.
Τέλος μια οικονομική παράμετρος που δεν μπορεί να εκτιμηθεί είναι η ταχύτητα με την οποία θα θεραπεύσουμε τον πάσχοντα. Η αξία της θεραπευτικής πράξεως κρίνεται από το αποτέλεσμα, την έλλειψη παρενεργειών και όχι από το κόστος της.
Συνοψίζοντας η τοπική έγχυση φαρμάκων είναι η ενδεικνυόμενη θεραπεία για άλγος αρθρώσεων, οσφυαλγία και αυχενικό αν οι συγκεκριμένες παθήσεις δεν υποχωρήσουν με την συνηθισμένη φαρμακευτική αγωγή εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος.
