Συνεχιστές μιας μακράς παράδοσης, που μετρά εννέα δεκαετίες, είναι τα μέλη της θεατρικής ομάδας Δήμου Ρήγα Φεραίου, που συστάθηκε το 2012 και δίνουν το στίγμα τους, με σειρά παραστάσεων. Η θεατρική ομάδα, που δημιουργήθηκε στο Βελεστίνο, έχει παρουσιάσει σειρά έργων, με μεγάλη επιτυχία.
Το 2018, ως θεατρική ομάδα Δήμου Ρήγα Φεραίου «Αειράνη», παρουσίασε την κωμωδία των Αλ. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» σε σκηνοθεσία της ίδιας της ομάδας. Τον όρο «Αειράνη» χρησιμοποίησε ο Ρήγας στο 4ο φύλλο της περίφημης Χάρτας του, στην επιπεδογραφία της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Βελεστίνου. «Αειράνη πηγάδι» γράφει, δηλαδή η πηγή που συνεχώς-πάντοτε ρέει. «Αειράνη» είναι το όνομα που ταιριάζει στη θεατρική ομάδα του Βελεστίνου, αφού η πρώτη ομάδα χρονολογείται προπολεμικά και με εξαίρεση κάποιες κενές περιόδους, φτάνει στο σήμερα. Ξεκίνησαν οι παππούδες, συνέχισαν οι γονείς και τώρα είναι η δική τους σειρά.
Στις 29 Σεπτεμβρίου στις 21.00, η ομάδα «Αειράνη» θα παρουσιάσει για ακόμη μία παράσταση του έργου «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» στο Πνευματικό Κέντρο του Βελεστίνου.
Λάτρεις της έρευνας και του πολιτισμού, τα μέλη της ομάδας κατέγραψαν την ιστορία του θεάτρου στο Βελεστίνο από το 1927 μέχρι και σήμερα, παραθέτοντας αποσπάσματα από το βιβλίο του Φώτη Νικ. Βογιατζή, «Το Θέατρο στο Βελεστίνο», έκδοση Συλλόγου Βελεστινιωτών Αθηνών.
«Εχει παράδοση το Βελεστίνο στο θέατρο. Την περίοδο 1927-1932, παίξαμε 15 έργα, στο «Μεγάλο Καφενείο», στον κεντρικό δρόμο της αγοράς. Παίρναμε χαρτόνια και κόλλες μεγάλες, τα βάφαμε, φτιάχναμε σπίτια, δέντρα και ό,τι άλλο χρειαζόμασταν. Όλα τα έργα που παίζαμε τότε ήταν ελληνικά. Κοπέλες δεν έπαιζαν τότε. Μεταξύ μας λέγαμε ποιοι θα παίξουν τους γυναικείους ρόλους. Παίζαμε πάντα με εισιτήριο και με στολές που απαιτούσαν τα έργα. Στις παραστάσεις πάντα είχαμε πολύ κόσμο», θυμάται ο Χρίστος Παπαζήσης, δάσκαλος.
Η παράδοση συνεχίστηκε την περίοδο 1932-1936, με τον Βασίλη Σαββανάκη να αφηγείται: «Μαζευτήκαμε 10-15 νέοι στο κοινοτικό κατάστημα, με ζήλο, με μεράκι, για να κάνουμε έναν προοδευτικό Σύλλογο και να προσφέρουμε τις δυνάμεις μας σε κάτι καινούριο για το χωριό μας και φυσικά το πρώτο ήταν το θέατρο που προϋπήρχε και παράδοση. Ο Σύλλογος ονομάστηκε, μετά από δική μου πρόταση «Αναγέννησις». Στον Σύλλογο είχαν λάβει μέρος οι Απόστολος Σίγουρας, Βασίλης Γιάτσος, Γιώργος Παπαποστόλου, Γιώργος Μπομπότης, Στέργιος Σαράντης, Μιχάλης Παπαδάμος, Γιάννης Γούσης, Βασίλης Σαββανάκης, Λευτέρης Κονοσπύρης, Λάζαρος Ιωαννίδης, Γιώργος Κοτρώνης, Νίκος Νιμπής, Σπύρος Μπούρας, Στέργιος Σκρίμπας, Κ. Κακασής, Νίκος Μπασμπανέλος. Τα έργα μόνοι μας τα διδάσκαμε. Ο ένας διόρθωνε τον άλλον. Οι λίγο μεγαλύτεροι Β. Γιάτσος και Γ. Μπομπότης διόρθωναν κάπως περισσότερο».
Την περίοδο αυτή «ψυχή» του ομίλου ήταν ο ανάπηρος Βασίλης Γιάτσος, ο οποίος μετά το 1933-1934 ανέλαβε να διδάσκει τα έργα. Ο Θανάσης Κατσαγιώργης επίσης δίδαξε αρκετά έργα.
Κατά την περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου, μερικοί νέοι Βελεστινιώτες, αλλά και Αθηναίοι βελεστινιώτικης καταγωγής, παρουσίασαν (πληροφορία από Χρ. Παπαζήση) μια-δυο παραστάσεις, στο πλαίσιο της τότε οργανώσεως νεολαίας.
Το θέατρο Βελεστίνου επαναδραστηριοποιήθηκε κατά την περίοδο της Κατοχής (1941-1942 και 1944). Κυριαρχούν εδώ τα ονόματα των Βαγγέλη Κατσαγιώργη (γιου του θεατρικού παράγοντα του Βελεστίνου, Θανάση Κατσαγιώργη), Κώστα Καναλιώτη, Βασίλη Καραμπερόπουλου (μετέπειτα δημάρχου Βελεστίνου), Λευτέρη Κονοσπύρη κ.ά.
Την περίοδο 1941-1942 «το πρώτο μας έργο ήταν «Το τέλος του ταξιδιού» του Σέριφ. Παίζαμε εγώ, ο Λευτέρης Κονοσπύρης, ο Στέργιος Νασίκας, ο Τριαντάφυλλος Καραμπερόπουλος κ. ά. Το 1944 παίξαμε τον «Ρήγα Βελεστινλή» του Ρώτα. Παίξαμε εγώ, η Μαρία Κατσαγιώργη, η Βέτα Πάσχου, ο Μήτσος Καππής, ο Χατζηθεοδώρου κ.ά.» θυμάται ο Βαγγέλης Κατσαγιώργης.
Η περίοδος1950 -1955 σημαδεύεται από την παρουσία του Κώστα Καναλιώτη (ιδιοκτήτη ουζερί) ο οποίος πρωτοστάτησε και με τη διδασκαλία των έργων, αλλά και ως ηθοποιός και ως κατασκευαστής σκηνικών. Στις παραστάσεις έπαιζαν οι Ορέστης Κατσαγιώργης, Βασίλης Καραμπερόπουλος, Αθ. Ακριβούσης, Λευτέρης Κονοσπύρης, Αθ. Μπαντέκας, Δημ. Βογιατζής, Γεωρ. Νάσης, Κων. Σιουλουρέκος, Δημ. Νιμπής, Γεωρ. Ντόβας, Λιόλος, Αθαν. Αραμπατζής, Δημ. Αγγελής, Ηλ. Γεωργίου, Δημ. Μπομπότης.
« Όλα τα έργα τα δίδασκα εγώ. Όταν κάναμε πρόβα απαγορευόταν να μπει κάποιος άλλος μέσα. Η πρόβα ήταν «εκκλησία». Κάναμε πολλές πρόβες, σ’ έναν χειμώνα παίζαμε έως και τρία έργα. Κάθε βράδυ κάναμε πρόβα. Μόνο χειμώνα παίζαμε. Στα γειτονικά χωριά δεν έπαιζαν θέατρο, μόνο στο Βελεστίνο» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Καναλιώτης.
