Σήμερα έφτασε η ώρα να τραβήξουμε την μπλε κουρτίνα. Να περάσουμε στην εσωτερική πλευρά του παραβάν. Εκεί όπου θα ριφθεί ο κύβος της απόφασής μας. Ατομική απόφαση, που θα κρίνει τη συνολική πορεία της χώρας μας.
Ο κάθε φάκελος στην κάλπη πρέπει να περιέχει τη θετική μας ψήφο για το ποιος μπορεί να κυβερνήσει. Ποιος είναι ο ικανότερος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να αντιμετωπίσει τα επώδυνα μέτρα που έρχονται. Οι πολίτες καλούνται ή μάλλον ξανακαλούνται μπροστά στην ευθύνη τους να επιλέξουν και να υποδείξουν τους καταλληλότερους. Η ψήφος – τιμωρία μπορεί να αποτελεί μήνυμα, αλλά δεν είναι επιλογή, είναι «καταδίκη». Και από αυτή δεν αναδεικνύεται η θέληση, αλλά η αποστροφή.
Επιλογή πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι η αποχή. Κούραση, απογοήτευση, απώλεια κάθε ενδιαφέροντος δείχνουν πρόσωπα ψηφοφόρων και όχι άδικα, εφόσον πρόκειται για τις τρίτες κάλπες σε επτά μήνες. Και αυτά τα πρόσωπα, οι κουβέντες του «δεν βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι», οι απόψεις «και εμένα τι με νοιάζει» παρασέρνουν και τους νέους ψηφοφόρους στην αποχή, στην απραγία και στην ουσία στην απομόνωση από όσα συμβαίνουν, μπορούν να συμβούν ή να μη συμβούν, μέσω και της δικής τους επιλογής. Στη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περιόδου, ανούσιας η αλήθεια σε ουσιαστικά επιχειρήματα, θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει την υποτονικότητα ψηφοφόρων. Ομως, όταν έρχεται η στιγμή της κάλπης καλείται να αφυπνιστεί, να σκεφτεί, να κρίνει και να επιλέξει. Οι εκλογές δεν αφορούν τους άλλους, αλλά εμάς, τον καθένα από εμάς.
Μένοντας μακριά από την κάλπη, είναι σαν να μένουμε μακριά από τα δικά μας προβλήματα, από τις λύσεις που θα μπορούσαν να δοθούν και να καθορίσουν το μέλλον μας. Και αυτή η στάση τουλάχιστον δεν πρέπει να γίνεται κτήμα των νέων γενεών, οι οποίες πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή για το δικό τους αύριο.
Στρέφοντας την πλάτη στο δημοκρατικό μας δικαίωμα είναι σαν να προσπαθούμε να δραπετεύσουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και αυτό είναι καταστροφικό.
Σήμερα, η ψήφος μας χρειάζεται να είναι ψύχραιμη, θετική, έχοντας παραμερίσει όσο γίνεται την απαισιοδοξία μας, δίνοντας στη θέση της μια αισιόδοξη ματιά για το πώς μπορεί να είναι το αύριο. Εμείς καθορίζουμε την τύχη μας. Ας μην το ξεχνάμε.
