Βάσω Κυριαζή: Τα λόγια είναι περιττά

βάσω-κυριαζή-τα-λόγια-είναι-περιττά-113174

Μικρές αθώες ψυχές, αντί να παίζουν ανέμελα, καθημερινά βιώνουν τη φτώχεια. Αυτό καταγράφει η νέα έρευνα σοκ της ΕΛ.ΣΤΑΤ. που δείχνει ότι ένα ποσοστό 23,7% έχει φτάσει πλέον η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Και εάν υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι οι συνέπειες της σκληρής λιτότητας στην Ελλάδα περιλαμβάνουν διάλυση της μεσαίας τάξης ας διαβάσει τα σχετικά στοιχεία για να πειστεί, διότι δεν είναι τυχαίο ότι στο 21,4% του πληθυσμού με βάση τα εισοδήματα του 2010, ανήλθε ο αριθμός των νοικοκυριών της χώρας που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και στο κατώφλι της φτώχειας, και βρίσκεται στη 2η θέση στην Ευρώπη μετά τη Βουλγαρία (ποσοστό 22,4%), ενώ η παιδική φτώχεια ανέρχεται στο 23,7%.

Παράλληλα ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, ανέρχεται σε 3.403.000 άτομα, ενώ ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες συνολικά το έτος, ανέρχεται σε 837.300 άτομα, ενώ στο προηγούμενο έτος ανερχόταν σε 544.800 άτομα.

Και εάν δεν πείθουν αυτά τα στοιχεία, διαβάστε παρακάτω στοιχεία της έκθεσης της UNICEF πριν έξι μήνες που ήταν επίσης αποκαρδιωτική καθώς 439.000 παιδιά Ελλήνων ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας, με το ποσοστό της παιδικής φτώχειας (23%) να είναι λίγο χαμηλότερο από την χειρότερη ως προς αυτό το δείκτη Βουλγαρία, στο σύνολο της ΕΕ. Η UNICEF μάλιστα αναφερόταν και για τα περιστατικά λιποθυμίας των υποσιτισμένων μαθητών. Με την παιδική εργασία να αγγίζει τα 100.000 παιδιά, τους δείκτες παιδικής παραβατικότητας να αυξάνονται κατακόρυφα, και τις επιδόσεις στην εκπαίδευση να επηρεάζονται αρνητικά από την "κρίση" η έκθεση προειδοποιεί ουσιαστικά για μια άλλη, ανθρωπιστική κρίση προ των πυλών. Και τα ανωτέρω στοιχεία αφορούν παιδιά ελληνικών οικογενειών.

Γροθιά στο στομάχι για όσους τουλάχιστον μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνουν αυτά τα στοιχεία για την παιδική φτώχεια, αλλά και για ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού που βιώνει καθημερινά τη φτώχεια και την εξαθλίωση εξαιτίας της κρίσης και των επώδυνων μέτρων που εφαρμόζονται.

Και μπορεί ορισμένοι να επιμένουν ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος και πρέπει να εφαρμοστούν προφανώς όμως δεν έχουν νιώσει τι θα πει φτώχεια και ανέχεια, τι θα πει να στερούνται τα παιδιά τα ως προς το ζην και οι γονείς να μην μπορούν να προσφέρουν στην οικογένεια τα αυτονόητα.
Και οι μεγαλύτεροι μπορεί τη φτώχεια να την αντέξουν και τις στερήσεις, όμως στα μικρά παιδιά τι μπορεί να πει κανείς, όταν σε κοιτούν με παράπονο, περιμένοντας από τους έχοντες τη δυνατότητα να τα μεγαλώσουν αξιοπρεπώς και χωρίς να στερούνται ακόμη και των απαραίτητων; Το ερώτημα αμείλικτο και τα λόγια περιττεύουν.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου