Σε διαδικασία «αποτοξίνωσης από τον κρατισμό και τον
κυβερνητισμό» μέσω της αποχώρησης από το κράτος βάζει το ΠΑΣΟΚ ο Βαγγέλης
Βενιζέλος – στοχεύοντας, τουλάχιστον κατά την πρώτη περίοδο της συγκυβέρνησης,
να διατηρήσει σε υπουργεία και οργανισμούς ελάχιστα στελέχη του κόμματος.
Ο κ. Βενιζέλος έχει διασαφηνίσει τις προθέσεις του στους
στενούς συνεργάτες του, λέγοντας ότι για το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επέλθει η κάθαρση
για να ανακτήσει την αξιοπιστία του.
Ως εκ τούτου – σύμφωνα με πληροφορίες – και στο θέμα της
στελέχωσης του κράτους θα ακολουθήσει το μοντέλο της κυβέρνησης και θα
περιορίσει τη συμμετοχή των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο μίνιμουμ, αποφεύγοντας την
ταύτιση με την εξουσία ή ακόμη και τις επικρίσεις περί νομής της.
Η εικόνα που παρουσιάζει πάντως το ΠΑΣΟΚ είναι άκρως απογοητευτική και μάλλον αποτρεπτική ακόμη και για
τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του. Αυτοκριτική για τα μάτια του κόσμου,
παιγνίδια τακτικής, καμιά πρόταση, καμιά στρατηγική, τίποτα που να αφορά στην
κοινωνία…
Ακούγοντας κανείς τον Ε. Βενιζέλο να μέμφεται προχθές τη Ν.Δ. και τον Αντώνη
Σαμαρά την ίδια ώρα που συμμετέχει στην τριτοκομματική κυβέρνηση έστω και μέσω
εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, αντιλαμβάνεται ότι προσπαθεί να ξεγελάσει την Ιστορία Αλλά αυτή, αμείλικτη
πάντα, τα έχει καταγράψει όλα. Και την καλή πρόθεση αλλά και τα λάθη, τις παραλείψεις.
Πολλοί εκτιμούν ότι η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν δικαιολογεί έως τώρα το ρόλο του
αναγεννητή του ΠΑΣΟΚ. Εμφανίζεται με θολή στρατηγική σε μία περίοδο που όπως ομολογούν τα ίδια τα στελέχη του το ΠΑΣΟΚ δεν
έχει την πολυτέλεια να ομφαλοσκοπεί. Λες και τη νύχτα των βουλευτικών εκλογών είτε της 6ης
Μάιου είτε της 17ης Ιουνίου οι
κορυφαίοι του δεν συνειδητοποίησαν τι
έκαναν τα τελευταία 2,5 χρόνια και τι κάνουν ακόμα και σήμερα, αποδεικνύοντας
ότι δεν κατάλαβαν τις ευθύνες τους. Δεν είναι δυνατόν να επικαλείται η νέα
ηγεσία την ανάγκη των σαρωτικών αλλαγών και να ορίζεται κοινοβουλευτικός
εκπρόσωπος ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η Εύη Χριστοφιλοπούλου που έχουν συνδέσει
το όνομά τους με ό,τι καταδικάστηκε από τους πολίτες σε πολιτικές τα δυόμισι
τελευταία χρόνια.
Δεν είναι δυνατόν η περιβόητη… ανασυγκρότηση να εξαντλείται
στην κατάργηση ονομάτων και συμβόλων – που ήταν τα μόνα που συγκράτησαν το
ΠΑΣΟΚ στο 12%- και να μην υπάρχει δημόσια παραδοχή των ουσιαστικών λανθασμένων
πολιτικών και ιδεολογικών επιλογών που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στα βράχια. Εάν δεν
γίνει αυτό, όπως και να το ονομάσει το νέο κόμμα ο κ. Βενιζέλος καμία τύχη δεν
θα έχει.
Απλά κάθε φορά θα προσπαθεί
να πείσει, όπως και χθες μιλώντας στην Κοινοβουλευτική του ομάδα, ότι «συνεργαζόμαστε
στην κυβέρνηση, αλλά δεν ταυτιζόμαστε ούτε αξιακά ούτε πολιτικά». Και με τον
αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα πιεστεί από τον
κόσμο να επιλέξει στρατόπεδο. Και τότε όσο λεξιπλάστης και να είναι δεν γίνεται
να παρουσιάσει το άσπρο – μαύρο.
