Πράγματα που μας ξεπερνούν

πράγματα-που-μας-ξεπερνούν-382990

Προγράμματα για τον επισιτισμό παιδιών που

υποσιτίζονται. Κατασχέσεις για όσους δεν πλήρωσαν το χαράτσι της ΔΕΗ μετά το

πέρας του 4μήνου. Εκκαθαριστικά μισθών

με 2,5 και 3 ευρώ. Επιπλέον μείωση των μισθών κατά 7,5% χωρίς να υπολογίζονται

χαράτσια, περικοπές και ενδεχόμενες απώλειες 13ου και 14ου

μισθού. Μελέτες που δείχνουν ότι εάν δεν είχαν παγώσει οι πλειστηριασμοί οι

άστεγοι θα ήταν χιλιάδες…

Είναι μερικές από τις ειδήσεις που περιλάμβανε η

χθεσινή επικαιρότητα και δεν είναι η πρώτη φορά. Δεν είναι η πρώτη μέρα που

πλέον μαυρίζει η ψυχή μας και πέφτουμε

σε κατάθλιψη βλέποντας γύρω μας τόση δυστυχία. Η μαυρίλα επικρατεί παντού.

Στο δρόμο

που κυκλοφορείς και βλέπεις πλέον τους ανθρώπους σκυφτούς και θλιμμένους.

Στο λεωφορείο όπως και στο καφενείο όπου η

συζήτηση πλέον είναι μονοθεματική για τα οικονομικά. Στον πρωινό περίπατο της

Παραλίας του Βόλου όπου όλοι συζητούν τα οικονομικά τους προβλήματα και

προσπαθούν να κάνουν προβλέψεις για το τι άλλο μπορεί να μας περιμένει.

Και όλα αυτά όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που

πιστεύουν ότι μπορούμε να αντέξουμε και άλλα μέτρα και άλλες απώλειες και άλλες

περικοπές.

Που επειδή

δεν θέλουν να ομολογήσουν ότι απέτυχε η συνταγή τους, επιμένουν σε μία σκληρή

δημοσιονομική πολιτική, δήθεν για να μας συνετίσουν και να μας βάλουν στον καλό

δρόμο, στην πραγματικότητα όμως το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας σπρώχνουν

ακόμη περισσότερο πιο κοντά στο γκρεμό.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους δανειστές αλλά και

σε όσους απαρτίζουν το σημερινό κυβερνητικό σχήμα που έχουν εγκαταλείψει κάθε «κόκκινη γραμμή»

πέρα από αυτά που υποστηρίζουν και επιμένουν μόνο σε διαπιστώσεις αντί να

βγούνε καθαρά και να πούνε ότι ο λαός δεν αντέχει άλλο. Μπορεί το τίμημα σε μία

τέτοια περίπτωση να είναι πράγματι βαρύ, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν όταν

κινδυνολογούν, όμως αναρωτιέμαι τι νόημα έχει να σωθεί μία χώρα εάν οι πολίτες

της πρώτα έχουν εξαθλιωθεί.

Ασφαλώς και εάν φτάσουν οι μισθοί στα 300 και 400

ευρώ… κάποια στιγμή θα υπάρξει ανάπτυξη. Αφού θα έχουμε ξεκινήσει από τον

«πάτο» θα ανεβούμε σιγά – σιγά και στον αφρό ξανά. Το ερώτημα όμως είναι τι

κάνουμε μέχρι τότε; Υπομένουμε και όσοι

αντέξουμε; Μπορεί να είναι μία λύση. Η πρόσφατη ωστόσο ιστορία έχει δείξει ότι

όσες φορές είπαμε ήταν η τελευταία φορά στα δύο χρόνια, μας ήρθαν ακόμη

χειρότερα μέτρα. Δυσκολότερες μέρες και σήμερα είμαστε πραγματικά λίγο πριν την

έκρηξη. Διότι υπάρχουν πράγματα που σε ξεπερνούν ως άνθρωπο. Όπως τα αθώα μάτια των παιδιών που δεν έχουν

τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα κουλούρι στο διάλλειμα του σχολείου, η άρρωστη

μάνα που δεν έχει θέρμανση και ο άνεργος που έχασε το σπίτι του και κουρνιάζει

σε χαρτοκιβώτια για να κοιμηθεί. Εικόνες και στιγμές πραγματικά της διπλανής

πόρτας.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου