«Εχουμε μέτωπο…»

εχουμε-μέτωπο-391503

Ερευνες του τελευταίου διαστήματος έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι αυξήθηκαν τα διαζύγια και σε μεγάλο βαθμό η κυριότερη αιτία είναι η οικονομική κρίση. Πρόσφατη έρευνα που έγινε αναφέρει ότι το 80% των ζευγαριών χωρίζουν για οικονομικούς λόγους και μόνο ένα 20% εξαιτίας των συγγενών και τρίτου προσώπου.

Η καθημερινότητά των περισσοτέρων ζευγαριών έχει αλλάξει άρδην. Το ίδιο και των οικογενειών. Το αντιλαμβάνονται ακόμη και οι δάσκαλοι στο σχολείο. «Μεταφέρουν την λύπη τους και μέσα στο μάθημα» μου έλεγε προχθές μία φίλη εκπαιδευτικός με την οποία συζητούσαμε τις επιπτώσεις της κρίσης σε καθαρά κοινωνικό πλέον επίπεδο.

Χθες επίσης άκουγα έναν εκπαιδευτικό από σχολείο της Αθήνα ς να λέει συγκλονισμένος ότι υπάρχουν παιδιά που ξαφνικά κλαίνε μέσα στην τάξη… ότι γιατί τους μάλωσε ο δάσκαλος, αλλά γιατί πλέον πεινάνε και δεν έχουν χαρτζιλίκι… όπως παλιά να αγοράσουν κάτι.

Τι να πρωτοκάνει ένας απολυμένος πατέρας με 450 και 500 ευρώ ταμείο ανεργίας; Πώς να μεγαλώσει τα παιδιά της μία μάνα που είναι διαζευγμένη και εργάζεται με μερική απασχόληση λαμβάνοντας 500 ευρώ όταν έχει να πληρώσει ενοίκια, ΔΕΚΟ και φροντιστήρια;

Και άντε να είναι κάποιος ασφαλισμένος και να απολυθεί δικαιούται ταμείο ανεργίας. Υπάρχουν και αυτοί που εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί και πληρώνονται «μαύρα» και όταν απολυθούν δεν δικαιούνται καν ταμείου. Προσπαθούν να κρατηθούν όρθιοι και να ζήσουν την οικογένεια αξιοπρεπώς όπως – όπως, όμως και αυτές οι προσωρινές δουλειές του ποδαριού είναι πλέον παρελθόν. Ποιος να τις πρωτοπάρει; Ανάλογες καταστάσεις βιώνουν και οι γυναίκες. Και άντε μέσα στο ζευγάρι… μπορεί να υπάρξει κατανόηση και ο ένας σε ψυχολογικό επίπεδο τουλάχιστον να στηρίζει τον άλλον. Το δράμα είναι με τις γυναίκες που ανατρέφουν μόνες τα παιδιά τους.

Οι μονογονεϊκές οικογένειες αντιμετώπιζαν πάντα οικονομικά προβλήματα. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα, το πρόβλημα αποκτά κοινωνικές διαστάσεις και η Πολιτεία είναι απούσα.

Κόβουν από όπου μπορούν. Φροντίζουν να εξασφαλίσουν ενοίκιο, ρεύμα και θέρμανση και όλα τα άλλα αποτελούν πλέον πολυτέλεια.

Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι όλες μετρήσεις δείχνουν ότι πλέον ο θυμός είναι το πρωταρχικό συναίσθημα που νιώθουν οι Έλληνες που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, πράγμα που σημαίνει ματαίωση των προσδοκιών για το μέλλον και φόβος ότι όλα όσα ακούν στο περιβάλλον τους είναι αλήθεια.

Το δυσάρεστο είναι ότι στις ίδιες έρευνες βάσει των συμπερασμάτων παρατηρούνται συναισθήματα ενοχής και ντροπής των Ελλήνων σε σύγκριση με πολίτες άλλων χωρών. Αντί να ντρέπονται αυτοί που μας έφεραν σε αυτή τη θέση… ντρεπόμαστε εμείς που «πληρώνουμε» και από πάνω. Ίσως γιατί ακόμη έχουμε «μέτωπο και τσίπα…» που εξέλιπαν για πολλούς.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου