Γροθιά στο στομάχι… είναι κάθε φορά τα στοιχεία
της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και του ΟΑΕΔ για την ανεργία. Από μήνα σε
μήνα τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Δεν χρειαζόταν βέβαια επίσημη επιβεβαίωση
αφού καθημερινά όποιος επισκέπτεται τα
γκισέ του ΟΑΕΔ βλέπει τις ατέλειωτες ουρές ταλαιπωρίας των ανέργων που ξεροσταλιάζουν περιμένοντας να
εξασφαλίσουν μία θέση στον ήλιο….
Το πρόβλημα έχει πάρει πλέον εκρηκτικές
διαστάσεις. Το βιώνουμε και τοπικά. Επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά, άλλες
προχωρούν σε ρυθμίσεις εργασιακών σχέσεων που ψαλιδίζουν αποδοχές και άλλες
σηκώνουν τα χέρια ψηλά και επικαλούμενες την οικονομική κρίση…. πληρώνουν το
προσωπικό όποτε θυμηθούν ή όποτε παρέμβει η Επιθεώρηση Εργασίας.
Πρόκειται για μία κατάσταση που δεν χρήζει καν
σχολιασμού αντιθέτως θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες και ειδικότερα
όσους έχουν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας αφενός και αφετέρου όσους
πολιτεύονται γενικώς, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθούν ειδικώς με το
συγκεκριμένο θέμα αντί να χύνουν μόνο κροκοδείλια δάκρυα και την ίδια ώρα
ψηφίζουν ρυθμίσεις που αντί να φρενάρουν, οξύνουν το πρόβλημα.
Τα ποσοστά που βλέπουν
το φως της δημοσιότητας δεν προοιωνίζονται αισιοδοξία για αντιμετώπιση του
προβλήματος. Ούτε καν προσωρινής, αντιθέτως. Δεν πρόκειται απλά για μία ακόμη
επίπτωση της οικονομικής κρίσης αλλά για ένα δομικό πρόβλημα που ουσιαστικά
απειλεί συθέμελα την συνοχή της κοινωνίας μας. Καμία χώρα με 20 και 25% ανεργία
δεν μπόρεσε να ορθοποδήσει αφού οι κοινωνικές αναταράξεις και η εκρήξεις του
πληθυσμού που σε τέτοιες περιπτώσεις εκδηλώνονται πιο δυναμικά δεν επιτρέπουν
κανένα ψήγμα αισιοδοξίας.
«Η ανεργία είναι πρόβλημα που φουντώνει όσο υπάρχει οικονομική κρίση, το
περιμέναμε, προχωράμε με όλες τις ενέργειές μας να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα
της υπανάπτυξης και της εύρεσης εργασίας, ιδιαίτερα από τους νέους κάτω των 25,
αλλά και της μη απόλυσης αυτών που είναι πάνω από 50 και 55 ετών» δηλώνουν κατά
καιρούς οι εκάστοτε υπουργοί εργασίας που σε λίγο θα μετονομαστούν σε ανεργία.
Αυτό διόλου όμως δεν ανακουφίζει αυτό
τους δεκάδες, εκατοντάδες ανέργους της Μαγνησίας που βλέπουν το μέλλον αβέβαιο
όσο ποτέ.
Η ανεργία θα υπάρχει,
όσο δεν υπάρχει ανάπτυξη, γι’ αυτό και οι δεσμεύσεις για αξιοποίηση όλων των
διαθέσιμων πόρων για την τόνωση της απασχόλησης πρέπει να γίνουν άμεσα πράξη.
Μήνα με το μήνα, όσο
δεν θα λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα
ανάσες για την ανάπτυξη, τόσο η ανεργία θα διογκώνεται συνεχώς. Για να μην
γίνουμε όλοι μας όσοι απασχολούμαστε στον ιδιωτικό τομέα εν δυνάμει άνεργοι,
αυτό θα πρέπει να είναι λαϊκή απαίτηση και όχι απλά προσδοκία ώστε αυτοί που
έχουν την ευθύνη της χάραξης της εθνικής πολιτικής να πάρουν τις ανάλογες
αποφάσεις.
