Η αναισθησία του Κράτους για μία ακόμη φορά γίνεται αντιληπτή μέσα από το ρεπορτάζ που θα διαβάσετε στις διπλανές σελίδες όσον αφορά στους 3.200 συμπολίτες μας που περιμένουν από αρχές Ιανουαρίου τα προνοιακά επιδόματα, όμως η Πολιτεία κωφεύει.
Ακόμη ένα δείγμα ότι ο Καλλικράτης δεν ήταν έτοιμος να εφαρμοστεί, αφού μεν η αρμοδιότητα της Πρόνοιας μεταφέρθηκε στους Δήμους μαζί με τις σκοτούρες αλλά και τις καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδομάτων. Απολογούνται καθημερινά οι υπάλληλοι για το γεγονός ότι το Υπουργείο Εσωτερικών περί άλλων τυρβάζουν.
Αντιμέτωποι με το πρόβλημα Δημοτικές Αρχές που δεν έχουν τι να απαντήσουν στους απεγνωσμένους συμπολίτες που σπεύδουν να ενημερωθούν πότε θα πληρωθούν τελικά αυτά τα πενιχρά επιδόματα, στα οποία ούτως ή άλλως έχει πέσει γερό ψαλίδι και έπονται και νέες μειώσεις.
Μπορεί για άλλους το ποσό των 300 και 500 ευρώ να είναι χαρτζιλίκι, όμως γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι «ο αέρας που αναπνέουν», όπως έλεγε χθες στη στήλη υπάλληλος της Διεύθυνσης Πρόνοιας. Και όμως κανείς από το Υπουργείο Εσωτερικών δεν είναι σε θέση να απαντήσουν με σιγουριά για το τι μέλλοι γενέσθαι. Και οι μέρες περνούν, οι συνάνθρωποί μας υποφέρουν και κανείς δεν ασχολείται.
Ο πολύς κ. Ραγκούσης έχει να ασχοληθεί με άλλα πιο σοβαρά προφανώς ζητήματα. Ο Υφυπουργός κ. Ντόλιος δεν απάντησε καν στην επιστολή του Δημάρχου Βόλου Παν. Σκοτινιώτη και όλα κυριολεκτικά είναι στο σκοτάδι. Άντε μετά να μιλήσεις για κράτος δικαίου.
Ήταν που ήταν τα πράγματα δύσκολα, μετά την είσοδο του ΔΝΤ έγιναν ακόμη χειρότερα. Ακόμη και αυτή η αυτονόητη ευαισθησία που έπρεπε να υπάρχει ώστε πρώτα από όλα να πληρώνονται αυτοί οι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα, πάει περίπατο.
Καθόλου απίθανο να συνδυάζεται και αυτό με την εισήγηση που υπάρχει για την επιπλέον περικοπή επιδομάτων σε πολύτεκνους, τρίτεκνους, ΑΜΕΑ ελέω της οικονομικής κρίσης και της ανάγκης να διασωθεί η χώρα όπως λένε οι οικονομικοί ινστρούχτορες και οι πολιτικοί ταγοί της κυβέρνησης που υπερασπίζονται την επιβολή επώδυνων και σκληρών μέτρων.
Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο η ανακολουθία της κυβέρνησης και η έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου για την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας, αλλά το ξόδεμα και του τελευταίου ίχνους ευαισθησίας απέναντι σε πολίτες που την έχουν ανάγκη, όπως όσοι λαμβάνουν τα προνοιακά επιδόματα και κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο ανά πάσα στιγμή εξαιτίας της ανέχειας. Ποιος νοιάζεται όμως;
